RSS Feed (xml)
ျမဝတီ-မဲေဆာက္ ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္မွာ ျမန္မာနဲ႔ထိုင္း အလြယ္တကူ ဝင္ထြက္သြားလာလို႔ရတဲ့ ဂိတ္ ေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ အဲဒီဂိတ္ေတြကေန (၂)ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြ ခိုးဝင္ခိုးထြက္လုပ္ၾကသလို ႏွစ္ႏိုင္ငံကုန္ပစၥည္းေတြ ခိုးတင္ ခိုးခ်လုပ္ၾကတာမို႔ အဲဒီဂိတ္ေတြကို ေဒသခံျပည္သူေတြက ခိုးေပါက္ေတြ၊ ခိုးဂိတ္ေတြလို ေခၚၾကပါတယ္။
အဲဒီခိုးဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္ေနၾကတာက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြပါ။ ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဘုရားကုန္း ဂိတ္၊ သစ္စက္ ဂိတ္၊ ဒီေကဘီေအ ဂိတ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဂိတ္၊ ေဝါေလ ဂိတ္၊ (၁၁) ဂိတ္၊ (၁၂) ဂိတ္၊ (၁၃) ဂိတ္ကေန အမွတ္စဥ္ လိုက္ ဂိတ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး အဲဒီဂိတ္ေတြကို ႀကီးၾကပ္ၿပီးအခြန္ေကာက္ေနၾကတဲ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိ ပါတယ္။
အစိုးရအခြန္ေရွာင္ခ်င္တဲ့ ထိုင္းကုန္သည္ေတြ၊ ျမန္မာကုန္သည္ေတြ။ တရားမဝင္တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ အထုတ္အသြင္း လုပ္ၾကသူေတြကေတာ့ သူတို႔ပစၥည္းေတြကို ခိုးဂိတ္ေတြကေန အတင္အခ် လုပ္ၾကပါတယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြကို အတင္အခ် လုပ္ေပးရသူေတြကေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြပါ။ သူတို႔ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြ၊ ဂိတ္မွဴးေတြ၊ ကုန္သည္ေတြကို ေနလို လလိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတာပါ။
အေပၚယံၾကည့္ရင္ သူတို႔အလုပ္ဟာ ခြန္အားဗလကို အရင္းျပဳလုပ္ရတဲ့အလုပ္ပါ။ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္မ်ဥ္းေပၚက လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြရဲ႔ၾကားမွာ အသက္ကိုရင္းၿပီး သူတို႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနရတာပါ။ သူတို႔ အလုပ္က အေနအထိုင္တတ္ဖို႔၊ ႏႈတ္လံုဖို႔၊ ဂိတ္မွဴးေတြ၊ ကုန္သည္ေတြရဲ႔ ယံုၾကည္မႈရွိဖို႔လိုအပ္တဲ့အျပင္ မ်က္စိနဲ႔ နားကိုလည္း ရွင္ရွင္ ထားဖို႔လိုပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းရွင္းတယ္။ မရွင္းဘူးတယ္ဆိုတဲ့ အသံကိုလည္း သူတို႔ အၿမဲနားစြင့္ရပါတယ္။
ဂိတ္မွဴးေတြဆီက လမ္းေၾကာင္းရွင္းတယ္ဆိုတဲ့ အသံၾကားတာနဲ႔ ကုန္သည္ေတြရဲ႔ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ကားႀကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္ေပၚက ကုန္ပစၥည္းေတြကို တဖက္ကမ္းကိုကူးမယ့္ စက္ေလွေတြေပၚ အလွ်င္အျမန္အတင္အခ် သူတို႔ လုပ္ရပါ တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ကမ္းကေန သူတို႔အမ်ားဆံုး အတင္အခ်လုပ္ရတာက ကြၽန္း၊ ပ်ဥ္းကတိုး သစ္မာသားေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္၊ ဘီဒို၊ မွန္တင္ခံုနဲ႔ အိမ္အလွဆင္ပစၥည္းေတြပါ။ ငပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ငရုပ္၊ ၾကက္သြန္၊ ကြမ္းသီးစတဲ့ စားကုန္ပစၥည္းေတြကိုလည္း ရာသီအလုိက္ သူတို႔ အတင္အခ် လုပ္ရပါတယ္။
တခါတခါမွာ ရန္ကုန္နဲ႔ မႏၱေလးဘက္ကဆင္းလာတဲ့ ေရႊျခည္ထိုး၊ ေငြျခည္ထိုးနဲ႔ ယြန္းထည္ပစၥည္းေတြ၊ ဘုရာဆင္းတုေတာ္ေတြ၊ ေၾကးစည္၊ ေခါင္းေလာင္း၊ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔႔ ပန္းခ်ီကားအမ်ဳိးမ်ဳိးပါ။
ညဘက္ေတြမွာေတာ့ အမ်ဳိးအမည္မသိတဲ့ အထုပ္အပိုးေတြကို သူတို႔ ထမ္းပိုးတင္ခ်ရပါတယ္။
အခ်ိန္မေတာ္ အတင္အခ်လုပ္ရတဲ့ အထုတ္အပိုးေတြကိုေတာ့ စိတ္ၾကြေဆးထုတ္ေတြလို႔ သူတို႔က ထင္ေၾကးေပး ၾကပါတယ္။
ထိုင္းဘက္ကေန ျမန္မာဘက္ကို တင္ပို႔တဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြကေတာ့ အမ်ဳိးအမည္စံုပါတယ္။
ဘိလပ္ေျမ၊ သြပ္၊ သံ၊ သံဇကာနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ၊ စားအုန္းဆီ၊ အခ်ဳိမႈန္႔၊ အခ်ဳိရည္ဗူးမ်ဳိးစံု၊ ေဆးဝါးမ်ဳိးစံုနဲ႔ အလွကုန္ပစၥည္းမ်ဳိးစံု။ ထီး၊ ဖိနပ္နဲ႔ အထည္အလိပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး။ စာေရးကိရိယာနဲ႔ ကေလးကစားစရာပစၥည္းေတြပါ။
ထိုင္းဘက္ကမ္းကေန ျမန္မာဘက္ကမ္းကို ညအခ်ိန္မေတာ္ အၿမဲလိုလို ခိုးသြင္းေနတာကေတာ့ နံပါတ္ျပားျဖဳတ္ ထားတဲ့ ကားေဟာင္းေတြနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ေတြျဖစ္္တယ္လို႔ အလုပ္သမားေတြက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အလုပ္က အေျခအေန၊ အလုပ္ခ်ိန္အခါနဲ႔ လူပုဂိဳလ္ေတြေပၚမူတည္ၿပီး အေျပာင္းအလြဲရွိသလို သူတို႔ရဲ႔ လုပ္ အားခဝင္ေငြကလည္း ကုန္သည္ေတြ၊ သူတို႔ အတင္အခ်လုပ္ရတဲ့ ပစၥည္းေတြ တရားဝင္မႈ၊ မဝင္မႈေပၚ မူတည္ၿပီး အနည္း အမ်ားရွိပါတယ္။
“က်ေနာ္တို႔အလုပ္က ေန႔တိုင္း၊ ညတိုင္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တေန႔ ဘယ္ေလာက္ဝင္သလဲဆိုတာ ေျပာဖို႔ ခက္တယ္။ ကုန္ရွိရင္ရွိသလို တေန႔ကို ဘတ္ ၁၅ဝ၊ ၂ဝဝ ရတဲ့ အခါရွိသလို တျပားမွမရတဲ့ ေန႔ေတြလည္းရွိတယ္။ ပင္ပန္းၿပီး ေငြရနည္းတဲ့ ေန႔ေတြရွိသလို သိပ္မပင္ပန္းပဲ ဘတ္ ၁ဝဝ၊ ၁ဝဝေက်ာ္ ရတဲ့ ေန႔ေတြလည္းရွိတယ္”
လို႔ အလုပ္သမားတဦးက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အေျပာအရ ဒီအလုပ္ကို အိမ္ေထာင္ဦး ေယာက်္ားတဦး မေသာက္မစားပဲ ပံုမွန္လုပ္ရင္ ၄-၅ ဦးရွိတဲ့ မိသားစု တစု ဖူလံုပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဒီအလုပ္ကို လုပ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားအမ်ားစုဟာ အေသာက္အစားနဲ႔ မကင္းၾကသလို မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔လည္း မကင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။
“ဒီအလုပ္က နင္လားငါလား တင္ရခ်ရရင္ အရမ္းပင္ပမ္းတာ။ ပင္ပမ္းေတာ့ အေသာက္အစားရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔က စိတ္ၾကြေဆးေတြ သံုးၾကတယ္။ ေဆးသံုးလို႔ပိုၿပီး ထမ္းႏိုင္ပိုးႏိုင္တာရွိသလို ျမင္ရာေတြ႔ရာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာလို႔ ႏႈတ္ပိတ္ခံ လုိက္ရတာေတြလည္းရွိတယ္။ လံုးပါးပါးၿပီး ဘဝဆံုးသြားသူေတြလည္း ရွိတယ္”
လို႔ အလုပ္သမားႀကီးတဦးက ေျပာပါတယ္။
သူတုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ စိတ္ၾကြေဆးက အလြယ္တကူရႏိုင္သလို အသတ္ခံရတာေတြ၊ ေသတာေတြကလည္း သူ တို႔ရဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္ပဲ တခ်ဳိ႔က ေငြေလးနည္းနည္းပါးပါးစုမိရင္ ရြာကိုပဲျပန္ေတာ့မယ္လို႔ စိတ္ကူးထားၾကသလို တခ်ဳိ႔ကေတာ့ လက္ဖ်ားေငြရြင္တာနဲ႔ ေသာက္လိုက္စားလိုက္ ေပ်ာ္လိုက္ပါး လိုက္နဲ႔ ဘဝခရီး ဆက္ေနၾကပါတယ္။
Tags:
မွ်ေ၀ရန္
No comments:
Post a Comment