Hero to Zero-1

LOVE < >

အခ်စ္ဆိုတာကို အတိအက် မသိပဲနဲ႔ `ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္´ လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့ လူေတြ အားလံုးအတြက္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္လို႔ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနတာလား။ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာလား။ ေျပာဖုိ႔ စကားေတြက ရင္ေခါင္းထဲကေနကို မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သေဘာက်တာပါ။

မင္းရဲ႕ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္ကို မခံႏိုင္ဘူး။ တစ္ခဏေလး လက္တြဲျဖဳတ္ရမွာကို သိပ္စိုးရိမ္ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ရမၼက္ပါ။

ဂုဏ္ယူၿပီး သူ႕ကို ထုတ္ႂကြားမယ္။ အဲဒီလို ထုတ္ႂကြားရတာကိုပဲ သေဘာက်ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ မင္း ကံေကာင္းလို႔ပါ။

မင္းရဲ႕ အနားက တစ္ဖ၀ါးမွ မကြာ သူ႕ကုိ ေနေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အထီးက်န္လို႔ေလ။

လူတိုင္း လိုလားအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ သူ႕ကို မင္းအနားမွာ ရွိေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ပုိင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ပါ။

သူက မင္းကုိ အနမ္းေလး ေပးတယ္။ မင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ျမဲျမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ မင္း သူ႔အနားမွာ ရွိေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ နည္းေနလို႔ပါ။

အခ်စ္ပါလို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီး သူ႔အနားမွာ မင္းေနေပးတာ သူ႔ကို လံုး၀ မထိခုိက္ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သနားတာေလ။

သူ႔ရဲ႕ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ရင္ခုန္သံ ရပ္တန္႔မတတ္ ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔ကုိ ပံုအပ္လိုက္ခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းတာ ေလာက္ပါ။

သူ႔ကို သိပ္ ဂ႐ုစိုက္လို႔ သူ႔အျပစ္ေတြကို ခြင့္လြတ္ေပးႏိုင္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈပါ။

အေတြးထဲမွာ ေန႔တုိင္းလိုလို သူ႔တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိေနတယ္လို႔ မင္း သူ႔ကုိေျပာသလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ လိမ္ေနတာ။

သူ႔အတြက္ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ၀န္မေလးဘူး မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲ ရဲတဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။

သူ ၀မ္းနည္းတဲ့အခါ မင္း အသည္းေႂကြမတတ္ ခံစားရသလား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။

သူရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ အတြက္ အျပင္ပန္း မဟုတ္ေတာင္ စိတ္ထဲက က်ိတ္ ငိုေကၽြးခဲ့ရသလား။
အဲဒါ အခ်စ္ေလ။

မင္းရဲ႕ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေတြကို သူ ျမင္ႏိုင္ရဲ႕လား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။

ဒုကၡေတြ သုခေတြနဲ႔ စည္းေႏွာင္ထားၿပီး အဲဒီ ႀကီးမားတဲ့ အားေတြက မင္းတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္တြဲညီညီ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။

သူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို သူ႔ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ လက္ခံထားတာလား။
အဲဒါ အခ်စ္ပါ။

တျခားသူေတြကုိ စြဲေဆာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႔ကိုပဲ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ သစၥာရွိရွိနဲ႔ အတူ လက္တြဲေနသလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။

မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသား၊ မင္းရဲ႕ အသက္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ဘ၀ကို သူ႔ကို ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးဘူးေလ။
ဒါဟာ အခ်စ္ပဲေပါ႔။

အခု အခ်စ္ဟာ သိပ္ ခါးသီး နာက်င္ေနေစမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကဦးမလဲ။
ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဒါႀကီးကို တစ္ဘ၀လံုး ရွာေနဦးမလဲ။
က်ေနာ္တို႔ ဒါကို ဘာလုပ္ဖုိ႔ ေတာင့္တေနဦးမလဲ။
ဒီအနာတရ၊ ဒီမခ်ိမဆံ့ ေ၀ဒနာ၊ ဒီဒုကၡေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱကိုေတာင္ ဆန္႔က်င္ရဲတဲ့ သတၱိနဲ႔ေလ။ အဲဒါ ဘာအတြက္လဲ။
အေျဖက သိပ္႐ိုးရွင္းပါတယ္။ အဲဒါ အခ်စ္ေၾကာင့္ေလ။
ဘယ္ေလာက္ထိ စြဲေဆာင္အား ေကာင္းသလဲဆိုရင္ အခ်စ္ မရွိဘူး ဆိုတဲ့လူေတြေတာင္ ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ ရွိၿပီးသား လူေတြက သူမ်ားကိုလည္း ခံစားေစခ်င္တယ္ေလ။



You will find ur true love

You'll be blessed !!

မ်ွေ၀ေပးတာပါ

နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ ၁၁-ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ ဇန္န၀ါရီ ၂၁၊ ၂၀၁၀

ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ လူသတ္၊ ဓားျပတိုက္၊ လုယက္၊ မုဒိမ္းက်င့္တာေတြဟာ ေဆာင္းနဲ႔ ေဆာင္းအကုန္ကာလေတြမွာ အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ လက္သည္မေပၚတဲ့ လူသတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးၾက သူေတြ၊ ဘဝပ်က္ၾကသူေတြလည္း ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္ …
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ စံခလဘူရီနဲ႔ ဘုရာသံုးဆူ ေဒသတဝိုက္မွာ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ရာသီမလပ္ စိမ္းစိမ္းၫို႔ၫို႔ အုပ္အုပ္ဆိုင္း ဆိုင္းရွိေနတာက ရာဘာၿခံက်ယ္ႀကီးေတြပါ။ ဘုရားသံုးဆူနဲ႔ မဲကဆၾကားက မ်က္ေစ့တဆံုး တေမွ်ာ္တေခၚျမင္ရတဲ့ ရာဘာၿခံႀကီိးေတြထဲမွာေတာ့ မြန္ျပည္နယ္ မုုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္၊ ဘီလူးကြၽန္းနယ္ေတြကလာ မြန္တိုင္းရင္းသား ရာဘာၿခံအလုပ္သမားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႔ မိသားစုေတြရွိပါတယ္။
သူတို႔ဟာ ရာဘာၿခံေတြပိုင္တဲ့ ထိုင္းသူေဌးေတြ၊ ကုပဏီေတြက ေနရာခ်ေပးတဲ့ ရာဘာၿခံက်ယ္ႀကီးေတြထဲက ေျမကြြက္ လပ္ေတြမွာ မိသားစုအလိုက္၊ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ရာ အစုအဖြဲ႔လိုက္ေနထိုင္ၾကၿပီး ရာဘာေစးျခစ္၊ ရာဘာေစးေတြကေန ရာဘာျပားေတြျဖစ္ေအာင္ ထုေထာင္း၊ စက္နဲ႔ႀကိတ္၊ အေျခာက္လွန္းတဲ့ အလုပ္ေတြကို လုပ္ၾကပါတယ္။
မြန္လူမ်ဳိးေတြဟာ ရာဘာၿခံအလုပ္ကို သူတို႔ရဲ႔ မိဘဘိုးဘြားေတြဆီက လက္ဆင့္ကမ္း အေမြရခဲ့တာပါ။ သူတို႔ထဲက တခ်ဳိ႔ဟာ တခ်ိန္က ရာဘာၿခံပိုင္ရွင္ေတြလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတို႔ပိုင္တဲ့ ရာဘာၿခံေတြကို စစ္အစိုးရက မတရားသိမ္း ယူတာ၊ ေစ်းႏွိမ္ဝယ္ယူတာ၊ ေဒသခံ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ အစည္းေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္အၾကပ္ကိုင္တာေတြေၾကာင့္ သူတို႔ပိုင္တဲ့ ရာဘာၿခံေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့ရသလို တခ်ဳိ႔လည္း စားဝတ္ေနေရး အၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ ဘိုးဘြားမိဘပိုင္ ရာဘာၿခံေတြကို ေရာင္း ခ်ၿပီး မိသားစုအလိုက္ နယ္စပ္ေဒသကို ေရာက္လာၾကတာပါ။
အခုေတာ့ သူတို႔ ရာဘာၿခံအလုပ္ကို ထိုင္းသူေဌးေတြ၊ ကုပဏီေတြပိုင္တဲ့ ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ ထက္ဝက္စား၊ လစား၊ ေန႔စား အဆင္ေျပသလို လုပ္ကိုင္ၿပီး မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ေျဖရွင္းေနၾကတယ္လို႔ မုဒံုနယ္ကလာတဲ့ ရာဘာၿခံလုပ္ သားႀကီးတဦးက ေျပာပါတယ္။
“ရာဘာၿခံအလုပ္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ မိရိုးဖလာလုပ္ငန္းဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မြန္လူမ်ဳိးေတြ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အလုပ္တခုပဲ။ က်ေနာ္ အရင္ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ၿခံကို ကိုယ္တိုင္ဦးစီးလုပ္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္ၿခံ မရွိေတာ့ဘူး။ အစိုးရ သိမ္းလို႔ကုန္ၿပီ။ စားဝတ္ေနေရး အခက္ခဲျဖစ္လာလို႔ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုေတြ ထိုင္းကိုေရာက္လာတာ။ ဒီမွာေတာ့ ရာဘာၿခံအလုပ္ကို ၿခံပိုင္ရွင္နဲ႔ ထက္ဝက္စားလုပ္တယ္။ အခုလို ရာသီမွာ တလကို ဘတ္(၁)ေသာင္းခြဲေလာက္ေတာ့ ရတယ္”လို႔ အသက္(၅ဝ) ေက်ာ္ အရြယ္ရွိတဲ့ ရာဘာၿခံလုပ္သားႀကီး တဦးက ေျပာပါတယ္။
ရာဘာၿခံလုပ္သားႀကီးေျပာတဲ့ အခုလို ရာသီဆိုတာက ေဆာင္းရာသီကာလကို ေျပာတာပါ။ ေဆာင္းရာသီဟာ ရာဘာၿခံသမားေတြ လက္ဖ်ားေငြသီးခ်ိန္၊ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြ အလုပ္မ်ားၿပီး ဝင္ေငြမ်ားမ်ားရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရာဘာေစးဟာ မိုးအကုန္ေဆာင္းအကူးနဲ႔ ေဆာင္းရာသီကာလေတြမွာ အထြက္မ်ားပါတယ္။ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြ လုပ္ငန္း ဂြင္ဝင္ရတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ရာဘာေစးေတြထြက္တဲ့ ညအခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာဘာေစးအထြက္မ်ားတဲ့ ေဆာင္းရာသီမွာ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြဟာ ေစာင္ထူထူၿခံဳၿပီး အိပ္ယာထဲ ေကြးေနလို႔ မရပါဘူး။ ည(၁ဝ)နာရီ၊ ည(၁၁)နာရီ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး အိပ္ယာကေန ထၾကရၿပီး ဘထရီမီးလံုးေလးေတြ ေခါင္းမွာတပ္၊ ဓားေကာက္ကို ခါးမွာခ်ိတ္ၿပီး ရာဘာေစးခံတဲ့ ပုံးေတြကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ရာဘာၿခံထဲ ဝင္ၾကရပါတယ္။
ရာဘာၿခံေတြထဲ ညဘက္ မီးစိမ္းေလးေတြ လင္းလက္ၿပီး တပင္နဲ႔တပင္ ကူးေျပာင္းေနၾကတာဟာ ပိုးစုန္းၾကဴးေလး ေတြ ပ်ံဝဲေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘထရီမီးလံုးေလးေတြ ေခါင္းမွာခိ်တ္ထားတဲ့ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြ ရာပင္ေတြတပင္ၿပီး တပင္ ကူးကာေျပာင္းကာ ရာဘာေစး ျခစ္ေနၾကတာပါ။
“အေစးျခစ္ဖို႔ ည(၁ဝ)နာရီေက်ာ္တာနဲ႔ က်မတို႔ အိမ္ကထြက္ရတယ္။ မနက္မိုးလင္းထဲ့အထိ တညလံုး ျခစ္တာ လက္ျမန္ရင္ ျမန္သလို အပင္ ၁ဝဝဝ ေက်ာ္၊ ၁၂ဝဝ ေလာက္ၿပီးတယ္။ မနက္(၇)နာရီေလာက္ဆိုရင္ ျခစ္ထားတဲ့ရာ အေစးေတြ ကို ျပန္စုၿပီး ရာဘာျပားျဖစ္ေအာင္ စက္နဲ႔အထပ္ထပ္ႀကိတ္၊ ေရအထပ္ထပ္ေဆးၿပီးေတာ့ ေနလွန္းရတယ္။ မနက္ ၉ နာရီ၊ ၁ဝ နာရီေက်ာ္ေလာက္ဆိုရင္ က်မတို႔ အလုပ္သိမ္းၿပီ”လို႔ သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ႔ အေႏြးထည္အထူႀကီး ဝတ္ထားတဲ့ အမ်ဳိး သမီးတဦိးက ေျပာပါတယ္။
ၿခံရွင္ေတြနဲ႔ ထက္ဝက္စားလုပ္ၾကတဲ့ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြဟာ အခုလို ေဆာင္းကာလမွာ မိသားစုထဲက ဓားကိုင္ ႏိုင္တဲ့ အရြယ္ကစလို႔ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သူ မွန္သမွ် ရာဘာၿခံထဲ ဆင္းၾကရပါတယ္။ ဒါကလည္း မိုးတြင္းစာ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ရ ေအာင္ ေငြႀကိဳ စုေဆာင္းၾကတာလို႔ သူတို႔က ဆိုပါတယ္။
“ရာဘာၿခံအလုပ္က မိုးတြင္းဆိုရင္ အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ မိုးအရမ္းႀကီးရင္ တလလံုး ထိုင္စားပဲ။ မိသားစုမ်ားတဲ့လူ၊ အသံုး မ်ားတဲ့လူဆို အေၾကြးေတာင္ တင္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိုးတြင္းစာကို အခုထဲက လူကုန္လုပ္ၿပီး စုေဆာင္းၾကတာ”လို႔ ရာဘာ ၿခံလုပ္သားေတြက ေျပာၾကပါတယ္။
ေဆာင္းရာသီကာလဟာ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြ ဝင္ေငြမ်ားတဲ့ ကာလျဖစ္သလို ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြ အထူးသတိ ထားရတဲ့ ကာလလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ လူသတ္၊ ဓားျပတိုက္၊ လုယက္၊ မုဒိမ္းက်င့္တာေတြဟာ ေဆာင္းနဲ႔ ေဆာင္းအကုန္ကာလေတြမွာ အျဖစ္မ်ားပါတယ္။ လက္သည္မေပၚတဲ့ လူသတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ မုဒိမ္းမႈေတြေၾကာင့္ ေသဆံုးၾက သူေတြ၊ ဘဝပ်က္ၾကသူေတြလည္း ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
ဒီအေျခအေနကို သိေနၾကတဲ့ ရာဘာၿခံလုပ္သားေတြဟာ တခ်ဳိ႔ ဇာတိရပ္ရြာေတြရွိရာကို တပ္ျပန္ေခါက္ၾက၊ တခ်ဳိ႔ အဆင္ေျပမယ္ထင္တဲ့ အလုပ္သစ္ေတြ ေျပာင္းလုပ္ၾက။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ရြာအျပန္လွ၊ အိမ္အျပန္လွဖို႔ ရာဘာၿခံေတြထဲမွာပဲ သတိရွိရွိနဲ႔ လုပ္ကိုင္ေနၾကသလို မိသားစုမ်ားသူေတြ၊ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အေၾကြးေတြ အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ကာ ျပန္မရ၊ ေျပာင္းမရ၊ ေျပးမရ ျဖစ္ေနသူေတြကေတာ့ ရာဘာၿခံေတြထဲမွာပဲ က်ဳိးစားရုန္းကန္ ရွင္သန္ေနၾကဆဲပါ။
# Posted by leoninedragon on ဇန္နဝါရီ 21, 2010 at 11:00am

ေန႔ဖက္မွာ ငါးဖမ္းေလွေတြ၊ ငါးပုဇြန္္လုပ္သားေတြနဲ႔ စည္ကားတဲ့ ရေနာင္းၿမိဳ႔ဟာ ညဘက္မွာေတာ့ စား ေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဆိပ္ကမ္းၿမိဳ႔တၿမိဳ႔ပါ။ ျမန္မာလူငယ္ေတြ၊ ျမန္မာငါးဖမ္းလုပ္သားေတြနဲ႔ ညစဥ္ညတိုင္း လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ရွိေနတာကေတာ့ ရေနာင္းၿမိဳ႔ဆိပ္ ကမ္းရပ္ကြက္က စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီဆိုင္ေတြဟာ ေမွာင္ရီပ်ဳိးပ်တာနဲ႔ ေရာင္စံုမီလံုးေလးေတြ လင္းလက္လာၿပီး Rဇာနည္၊ ေဇာ္ပိုင္၊ ဝိုင္းဝိုင္း၊ ၿဖိဳးႀကီိးစတဲ့ ျမန္မာအဆိုေတာ္ေတြရဲ႔ သီးခ်င္းေတြလည္း တဆိုင္နဲ႔တဆိုင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၊ ေဘးခ်င္းကပ္ စီတန္းေနတဲ့ ဆိုင္ေတြရဲ႔အေရွ႔မွာေတာ့ ျဖဴ၊ နီ၊ ဝါ၊ ျပာ ကာလာစံု ဝတ္ဆင္၊ ခ်ယ္သ ထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ဒီဆိုင္မွာ ဆိုပါ၊ ေပ်ာ္ပါ၊ စားသံုးပါလို႔ ဖိတ္ေခၚေနၾကသလို ဆိုင္ရွင္ေတြ၊ စားပြဲထိုး၊ သန္႔ရွင္းေရး ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္တဲ့ အလုပ္သမားေတြကလည္း ဧည့္သည္ေတြအလာကို ေမွ်ာ္ၾကပါတယ္။
ဆိပ္ကမ္းရပ္ကြက္က စားေသာက္ဆိုင္ေတြ၊ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြကို လာေရာက္ ေပ်ာ္ပါး၊ စားသံုးသူေတြကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေရလုပ္သားေတြက အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။
“ဧည့္သည္ေတြက ျမန္မာျပည္သားေတြမ်ားတယ္။ ထိုင္းေတြက လာေတာ့ လာတယ္။ နည္းတယ္။ နီနီတို႔ အလုပ္က ဧည့္သည္ေတြကို ႀကိဳဆိုဧည့္ခံရတာဆုိေတာ့ ဧည့္သည္လာမွ ပိုက္ဆံရတာ”
လို႔ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ ရဲေနေအာင္ ဆိုးထားတဲ့ အသက္(၂ဝ)အရြယ္ရွိတဲ့ နီနီက ေျပာပါတယ္။
ဧည့္သည္ဆိုတာက ဆိုင္ေတြမွာ ဆိုၾကကၾက၊ ေသာက္ၾကစားၾက၊ ေပ်ာ္ၾကပါးၾကတဲ့ သူေတြကို ေျပာတာပါ။ အိပ္ ခန္းေတြနဲ႔ တြဲဖြင့္ထားတဲ့ အဲ့ဒီဆိုင္ေတြကိုလာၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြဟာ နီနီတို႔လို မိန္းကေလးေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးၾကတာပါ။
ဒီလိုဧည့္သည္ တေယာက္လာရင္ ဆိုင္ရွင္ေတြက ဘတ္ ၁ဝဝ၊ ၁ဝဝ ေက်ာ္ရၿပီး နီနီတို႔ကေတာ့ ဧည့္သည္ တေယာက္ကို ဘတ္ ၆ဝ၊ ၇ဝ ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ေငြကိုေတာ့ ဆိုင္ရွင္ေတြက တလတခါ ေနထိုင္စားေသာက္စရိတ္ေတြ ျဖတ္ေတာက္ တြက္ခ်က္ၿပီးမွ နီနီတို႔ကို ေပးတာပါ။ နီနီတို႔လိုပဲ ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ စားပြဲထိုး၊ သန္႔ရွင္းေရး၊ ေၾကာ္ေလွာ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ အလုပ္သမားေတြလည္း ဧည့္သည္လာမွ လုပ္ခလစာ မွန္မွန္ရၾကတာပါ။

“အရင္ကေတာ့ က်ေနာ္ကို တလကို စရိတ္ၿငိမ္း ၁ဝဝဝ ေပးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ေနရာထိုင္းခင္း ေပးရတယ္။ အစားအေသာက္ ေကြၽးထားရတယ္ဆိုၿပီး ဧည့္သည္အလာနည္းရင္ လစာမေပးေတာ့ဘူး။ ဧည့္သည္ နည္းနည္း မ်ားမ်ား သူတို႔ကေတာ့ ေန႔တိုင္း ဝင္ေငြရွိတယ္။ စီးပြားလည္း ျဖစ္ေနၾကတာပဲ” လို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္က ေျပာပါတယ္။
ရေနာင္းဆိပ္ကမ္းမွာ လြန္ခဲ့တဲ့(၁ဝ)ႏွစ္ေက်ာ္က ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ သိပ္မေတြ႔ရေပမယ့္ အခုအခါမွာ ဆိပ္ကမ္းရပ္ကြက္တိုင္းလိုလိုမွာ ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ မႈိလိုေပါက္ေနၿပီး၊ နီနီတို႔လို မိန္းက ေလးေတြ၊ အေပ်ာ္အပါးလုိက္စားတဲ့ ျမန္မာေလွထိုးသားေတြလည္း တေန႔တျခား မ်ားလာသလို ဆိုင္ပိုင္ရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ထိုင္း ေတြကလည္း ဆိုင္ေသးေလးေတြက ဆိုင္ႀကီးေတြ ပိုင္ဆိုင္လာၾကတယ္လို႔ ျမန္မာေတြက ေျပာၾကပါတယ္။

ရေနာင္းဆိပ္ကမ္းက ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြဟာ ငါးၾကင္းဆီနဲ႔ ငါးၾကင္း ေၾကာ္ေနၾကတာလို႔ လည္း ျမန္မာေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္ေတြကို အရင္းျပဳၿပီး ထိုင္းလူမ်ဳိးတခ်ဳိ႔ စီးပြားျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ေငြအနည္းငယ္ရဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႔ ခႏၳာကိုယ္ကို ရင္းႏွီးေနၾကရတယ္၊ ျမန္မာလူငယ္ေလးေတြဟာ တဝမ္းစား၊ တခါးဝတ္အတြက္ သူတို႔ရဲ႔ လုပ္အားေတြ၊ အခ်ိန္ေတြကို ေပးဆပ္ေနၾကရတယ္လို႔ ျမန္မာတခ်ဳိ႔က သံုးသပ္ေျပာ ဆိုပါတယ္။
ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ျမန္မာစီးပြားေရးအၾကပ္အတည္းက အဓိက တြန္းပို႔ေနတာလို႔လည္း ရေနာင္းေရာက္ ျမန္မာေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ မိန္းကေလးတခ်ဳိ႔ဟာ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ဒီလိုအလုပ္ေတြကို မလုပ္ခ်င္ပဲ လုပ္ေနရသလို လူကုန္ကူး သူေတြရဲ႔ ေရာင္းစားျခင္းကို ခံရသူေတြ။ သူတို႔လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ကို စားပြဲထိုး၊ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္လို႔ထင္ၿပီး ႀကိဳတင္ေငြေတြ ယူသံုးမိလို႔ ဒုကၡေတြ႔ေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။
ဒီလိုဒုကၡ ေတြ႔ခဲ့ရသူေတြထဲမွာ ဝါဝါလည္း တေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။
“အရင္ကေတာ့ စားပြဲထိုး၊ သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္လို႔ထင္ၿပီး လုပ္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ တျခားအလုပ္ ရွာလုပ္ဖို႔လည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး။ ဝါဝါ ဒီအလုပ္ လုပ္တာကို အိမ္ကလည္း သိသြားၿပီ၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားလည္း သိေနၾကၿပီ”
လို႔ ဝါဝါက ေျပာပါတယ္။
တဝမ္းစား တခါးဝတ္အတြက္နဲ႔ ဝါဝါတို႔လို ေရတိမ္မွာ နစ္ေနၾကတဲ့ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ရေနာင္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဝါဝါတို႔လို မိန္းကေလးေတြကို ဒုကၡသံသရာထဲက ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူေတြ၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကိုသာၾကည့္ၿပီး ဒုကၡတြင္းထဲ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔ေနသူေတြ၊ ေရနစ္သူ ဝါးကူထိုးဆိုသလို ဝိုင္းဝန္း ရႈတ္ခ် လက္ၫွဳိးထိုးေနၾကသူေတြလည္း ရေနာင္းမွာ အမ်ားႀကီိးရွိပါတယ္။

# Posted by leoninedragon on ဇန္နဝါရီ 11, 2010 at 9:30am

အပ်ိဳမေတြ မငုိရေလေအာင္.. ( ဘယ္သူကိုမွမရည္ရြယ္ပါဘူ..သိရွိေအာင္အသိေပးတာပါ )

ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာျပန္တယ္။

လူမႈေရးကိစၥေတြေစတနာ့ဝန္ထမ္းနားေထာင္ေပး၊ကူေတြးေပးတဲ့အလုပ္ကေလးလုပ္ေနတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္၊ႏွစ္ႏွစ္နီးခဲ့ၿပီဆိုေတာ့လည္း
ကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုေရာက္ေရာက္လာသူေတြ မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
အမ်ားစုကေတာ့အိမ္ေထာင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမ်ိဳးသားေတြထဲကလည္းအခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးအေရအတြက္ေလာက္
မမ်ားဦးေတာင္တိုးတိုးၿပီးေရာက္လာေနၾကတာ ေတြ႕ရေတာ့ ၾကည္ႏူးရတယ္။

လာၾကတဲ့အထဲမွာ အင္မတန္နည္းတာကေတာ့ အပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ကေလးမေလးေတြပါ။

သည္တစ္ေခါက္ေရာက္လာတဲ့ ကေလးမေလးနဲ႔ ေတြ႕ျဖစ္ခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေရးစရာက ရလို႔ သြားျပန္တယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ
ေယာက္်ားေတြရဲ႕အခ်စ္ကိုအက်ယ္တဝင့္ ေရးျပျဖစ္ခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း
ေက်နပ္ၾကည္ႏူးမိသြားရတယ္။
(တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို
ခ်ီးမြမ္းေျခေက်ာက္လုပ္ၾကတယ္။ဘာလို႔ ဖြင့္ခ်ရတာတုန္းတဲ့ဗ်ား။)


သည္လိုပါ။ ကေလးမေလးမွာက ခ်စ္သူ ရွိတယ္။ ကေလးမေလးက အသက္ ၁၈ႏွစ္၊
ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသူေလး။ အဲဒါ သူ႔ခ်စ္သူက သူ႔ကို
ဆိတ္ကြယ္ရာသြားဖို႔ မရမကေခၚေနသတဲ့။ ကေလးမေလးကလည္း ျငင္းတယ္။
ကေလးမေလးရဲ႕စကားက ရွင္းပါတယ္။

“သမီး အိမ္ေထာင္မျပဳခ်င္ေသးဘူးဆရာ၊ သမီးမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း
ဘာဆိုဘာမွ မျပည့္စံုေသးဘူး။ မိဘေတြကိုလည္း သမီး လုပ္ေကြ်းခ်င္ေသးတယ္”

သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလး။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူက ဇြတ္ေခၚေနတယ္။ မလိုက္ရင္
ခ်စ္သူနဲ႔ကြဲခ်င္ကြဲရလိမ့္မယ္တဲ့။ အဲဒါ ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို
လာတိုင္ပင္တာတဲ့။
ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လို ေျပာမယ္ မွတ္သလဲ။ တစ္ေခါက္တေလေတာ့
လိုက္သြားပါသမီးရယ္လို႔ ေျပာရမွာလား။ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း
သမီးနဲ႔။ကိုယ့္သမီးေလးကိုသာဆို ေျပာျဖစ္မယ့္ စကားကိုပဲ ေျပာရပါတယ္။

“မွန္လိုက္တာ။ သမီး သိပ္မွန္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ကိုကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
တန္ဖိုးထားမွ ရမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ္ပဲ
ထိန္းသိမ္းႏိုင္တာ။ သမီး သိပ္ေတာ္တာပဲ”လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ကေလးမေလးက အခ်ီးက်ဴးခံလိုက္ရလို႔ ဝမ္းသာပံု မျပဘူး။ မ်က္လံုးေလး
ေပကလပ္၊ေပကလပ္နဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနေသးတယ္။

“ဘာလဲ၊ သမီးက သူနဲ႔ ကြဲသြားမွာ စိုးလို႔လား”လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့
ေခါင္းေလးတဆတ္ဆတ္ညိတ္တယ္။

“ဒါျဖင့္ သူ႔အလိုကို လိုက္ေတာ့မယ္ေပါ့”လို႔ ေမးျပန္ေတာ့
ေခါင္းကိုသြက္သြက္ခါတယ္။

“ဒါဆိုလည္း ရွင္းေနတာပဲ သမီးရယ္၊ အလိုမလိုက္လို႔ ကြဲခ်င္လည္း
ကြဲပါေစ။ထိန္းသိမ္းရမွာက သမီးတာဝန္ပဲ”လို႔ ေျပာလိုက္ရပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သည္ကေလးမေလး အပါအဝင္ ဒါမ်ိဳးကိစၥနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ
ေရာက္လာသူေတြေလး-ငါးေယာက္ မကေတာ့ပါဘူး။ သည္တစ္ေယာက္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔လာေတြ႕ခ်ိန္အထိ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္တာ
ေတြ႕ရဖူးပါေသးတယ္။
က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ခ်စ္သူအလိုက် မလိုက္ေလ်ာသင့္တာကို
လိုက္ေလ်ာမိရာကစိတ္ညစ္ကုန္ရတဲ့သူေတြပါ။

သည္ေနရာမွာ ေယာက္်ားေတြအေၾကာင္းကို မိန္းကေလးေတြ
သိေအာင္ထပ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း
ေယာက္်ားထဲကေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သည္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔
တစ္စက္မွမကင္းတဲ့အျပင္ ရည္းစားသက္ေစ့ထားခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း
သည္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အပိုင္ေျပာလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ရည္းစားအျဖစ္
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း(သူ႔ေရွ႕ကဟာေတြက ေျခေအးဝမ္းေရာင္ေတြပါ)စတင္
တြဲခဲ့သူမွသည္ ၂၀ဝ၁ခုႏွစ္ႏွစ္ဦးမွာ လမ္းခြဲလိုက္တဲ့
(အိမ္ေထာင္ရွင္တန္မဲ့နဲ႔ ထားခဲ့ဖူးတဲ့)ရည္းစားအထိ ရွိရွိသမွ်
ရည္းစားအားလံုးကို ဟုတ္ကဲ့… “ဆိတ္ကြယ္ရာ”ကိုေခၚသြားဖူးတာခ်ည္းပါပဲ
ခင္ဗ်ား။ [မယံုရင္ ၁၉၇၆-၇၇ရန္ကုန္ဝိဇၨာႏွင့္သိပၸံတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း
ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္ ပထမဆံုးရည္းစားအျဖစ္ ထားခဲ့ဖူးသူကို ဆိတ္ကြယ္ရာ
အေခၚေကာင္းလို႔ဒုကၡမ်ားတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ ဝတၳဳေလးကို ရွာသာ
ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ေျခရာၿပိဳးေျပာက္ လြမ္းပြင့္
ေကာက္သီကိုယ္တိုင္ၾကံဳ၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။]

ေျပာခ်င္တာက သမီးရည္းစားရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ ေယာက္်ားေတြဟာ
ဘာမွန္းကိုမသိဘူး။ ဆိတ္ကြယ္ရာကိုမွ ေခၚမသြားရရင္ မေနတတ္ၾကပါဘူး။ အဲ…
လိုက္တဲ့သူကလိုက္လာၿပီဆိုရင္လည္း အဲဒီ့ ကိုေရႊေယာက်ာ္းသားမ်ားဟာ
တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္
တိုးတိုး တက္ဖို႔လည္း တစ္စက္မွ ဝန္မေလးတတ္ၾကျပန္ဘူး။

အဲ… ေခၚရာကို မလိုက္ဘူးဆိုရင္လည္း မ်က္ႏွာေတာ္ညိဳ၊
အလိုမက်ျဖစ္ၿပီးအမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊ ဂ်စ္တိုက္၊ ေမာင့္ကို မခ်စ္လို႔လား၊
မယံုလို႔လားစသျဖင့္ မ်က္ရည္ခံထိုး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပပ္ခြ်ဲႏွပ္ခြ်ဲ
လုပ္တတ္တာလည္း အဲဒီ့ကိုေရႊေယာက်္ားသားမ်ားပါပဲ ခင္ဗ်ာ။

ဒါဟာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းကပါ။ “လေရာင္ကို
မေၾကာင္ဝံ့လို႔၊သစ္ပင္ေအာက္ကို ေမွာင္ခိုကာရယ္၊ ႏွစ္ေယာက္သား
ေတြ႕ၾကရာဝယ္”ဆိုတဲ့ ဟိုးေရွးေရွးကတည္းက ေယာက်ာ္းနဲ႔မိန္းမ သမီးရည္းစားဘ
ဝေရာက္ၾကၿပီဆိုတာနဲ႔
ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းသာ ေတြ႕ခ်င္တဲ့ အာသီသက အဖိုမွာေရာ အမမွာပါ ရွိတတ္စျမဲပါ။

ဒါေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ခ်စ္သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း
ေတြ႕ခ်င္တာကလြတ္လြတ္လပ္လပ္ တြတ္ထိုးခ်င္လို႔ပါ။ ႏြဲ႕ခ်င္၊ မီခ်င္လို႔ပါ။
ဒါေပမယ့္အစ္ကို ကာလသားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ ခ်ိန္းတဲ့ေနာက္ ေကာက္ေကာက္
ပါေအာင္လိုက္လာၿပီဆိုကတည္းက သူလည္း ငါလိုပဲ၊ ေငြပင္လယ္
လက္ပစ္ကူးခ်င္စိတ္အျပည့္နဲ႔လို႔ ထင္ကုန္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲသလို
ထင္ကုန္ေအာင္လည္း မမေတြဖက္က
ခ်စ္သူကို ခ်စ္တာေလး တစ္ခုတည္းနဲ႔ပဲ
မလိုက္ေလ်ာသင့္တာေတြလိုက္ေလ်ာျဖစ္ေနတတ္ၾကတာကိုး။ အမွန္ကေတာ့
ေယာက်္ားေတြမွာ ရွိတဲ့စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ တံု႔ျပန္တာထက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူ
စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔စံုလံုးကန္းၿပီး ဇြတ္မွိတ္ၾကတာက အမ်ားစုပါ။
သည္မွာတင္ မိန္းမေတြမ်ားႏွာေခါင္းမပါရင္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္
အေျပာခံကုန္ရေတာ့တာပါပဲ။

အခုေခတ္က်ေတာ့ ပိုဆိုးပါတယ္။ ဗီဒီယို စက္ေတြ ေပၚလာတဲ့အခါမွာ
အိုးမကြာ၊အိမ္မကြာလည္း ၾကည့္စရာေတြက ေပါလာ၊ ဗွီစီဒီဆိုတဲ့
ဓာတ္ျပားေလးေတြကလည္းေပါေပါေလာေလာနဲ႔ဆိုေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြမွာ
အတုျမင္ဖို႔က အရင္ေခတ္ကထက္
ပိုလို႔ လြယ္လာပါေတာ့တယ္။ အတတ္သင္ဖို႔က်ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔
လက္ရွိတြဲေနတဲ့ခ်စ္သူက ပစ္မွတ္ျဖစ္ကုန္ျပန္တယ္။

ကိုယ့္တုန္းကလည္း ရည္းစားရွိလာရင္ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ
ေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းခဲ့တာခ်ည္းျဖစ္ေပမယ့္ ကိုယ့္ႏွမ၊ သူ႔ႏွမ၊ ကိုယ့္သမီး၊
သူ႔သမီးက်ေတာ့ သတိ မေပးလို႔က မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အရြယ္ေရာက္ေနတဲ့ (၂၀ေက်ာ္) မိန္းကေလးေတြ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္လိုက္ခ်င္လို႔
လိုက္သြားမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ သေဘာပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မို႔
ဘယ္သူကမွ ကန္႔ကြက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ျဖစ္လာႏိုင္တဲ့
အက်ိဳးဆက္ေတြကိုေတာ့ မမမ်ား ကိုယ့္ဘာသာ ေသခ်ာစဥ္းစားသိရွိထားသင့္ပါတယ္။

ဆိတ္ကြယ္ရာကို လိုက္မိၿပီဆိုကတည္းက…

(၁) ကိုယ့္ကို အလိုတူ အလိုပါအျဖစ္ ေယာက္်ားေလးဘက္က အလိုလို
သတ္မွတ္လိုက္ၿပီဆိုတာကို နားလည္ထားရပါမယ္။

(၂) လက္ကေလးကိုင္႐ံု၊ နဖူးကေလး နမ္း႐ံု၊ ပခံုးကေလး
ဖက္႐ံုေလာက္နဲ႔တင္ပီးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားရပါမယ္။
သိပ္လ်င္တဲ့ေယာက်ာ္းသားေတြဆိုရင္ ဝ႐ုန္းသုန္းကား မဟုတ္ဘဲနဲ႔
လက္ကေလးကိုင္ရင္း၊
နဖူးကေလး နမ္းရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး
“က်ံဳးသြင္း”တတ္ၾကတာမို႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ငိုက္ခနဲ
ၫြတ္က်သြားမွန္း
မသိလိုက္ရသူေတြလည္း ရွိတတ္တယ္။ ဒါေတြကို ႀကိဳျမင္ထားဖို႔လိုတယ္။

ဒါက မလိုက္ခင္ကတည္းက သိေနရမွာပါ။ ဒါကို သိသိႀကီးနဲ႔ လိုက္ရင္ေတာ့…

(၁) အလိုတူလို႔ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္

(၂) မိမိစိတ္ မိမိႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္းနဲ႔
ဘယ္အတိုင္းအတာအထိလိုက္ေလ်ာမယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ရပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္
တိခနဲ
ရပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိလို႔ရင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သည္ေနရာမွာ “ဟင့္အင္း၊ လံုးဝ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဘူး”လို႔ ေျပာတာ
(ဝါ)ျငင္းဆန္ႏိုင္တာဟာ အရည္အခ်င္းပါ။ အသိဉာဏ္ ရွိတာပါ။ ရင့္က်က္တာပါ။

နမူနာေလးနဲ႔ ေျပာပါရေစ။ ကေလးဘဝတုန္းက “မိျဖဴနဲ႔ ငါနဲ႔ မေခၚဘူးဟ၊
နင္လည္းသူ႔ကို မေခၚနဲ႔ေနာ္”လို႔ ေျပာရင္ လိုက္ေလ်ာမိတတ္ၾကပါတယ္။
အရြယ္ေလးရလာေတာ့ အဲဒါမ်ိဳးလာေျပာရင္ “ဘာဆိုင္လို႔တုန္း၊
နင့္ဘာသာမေခၚခ်င္မေခၚနဲ႔ေပါ့။ နင္မေခၚတာနဲ႔ ငါလည္း
မေခၚဘဲေနရမယ္ဆိုတာကေတာ့အဓိပၸာယ္ မရွိဘူးဟာ”လို႔ ေျပာျဖစ္ေနႏိုင္ပါတယ္။
ဒါဟာ ရင့္က်က္လာမႈ၊
အသိဉာဏ္ရွိမႈကို ျပသတာ မဟုတ္ဘူးလား။

အလားတူပဲ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးတစ္ခုခုကို စမ္းၾကည့္ရေအာင္လို႔
သူငယ္ခ်င္းကအေဖာ္စပ္လာခ်ိန္မွာလည္း “ဟင့္အင္း”လို႔ ျငင္းႏိုင္တာဟာ
အသိဉာဏ္ရွိတာကိုျပတာပါပဲ။ ကေလးဘဝတုန္းက သူမ်ား ပစၥည္းေသာ၊ ဘာေသာ
မသိ၊လိုခ်င္ၿပီေဟ့ဆိုရင္ တဂြဲဂြဲ ေအာ္ငိုတတ္ၾကေပမယ့္ အသက္ကေလး
ရလာတာနဲ႔အမွ်သူမ်ားပစၥည္းကို ေပးသူက ေပးလို႔ အလကား ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
ခ်ိန္ဆကုန္ၾကတာ၊ေပးကမ္းမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ငါးမွ်ားခ်ိတ္ကိုပါ
တြက္ကုန္ၾကတာဟာအသိဉာဏ္ရွိတာ၊ ရင့္က်က္တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ခ်စ္သူက အဆင့္ေတြ ေက်ာ္ဖို႔
အားထုတ္တဲ့အခါမွာလည္းကိုယ့္ဘက္က ယတိျပတ္ ျငင္းပယ္ႏိုင္တာဟာ ကိုယ့္မွာ
အသိဉာဏ္ မႏံ႔ုနဲ႔ရာ၊ရင့္က်က္ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိရာ ေရာက္တာမို႔ ကိုယ္
မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ရင္ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းပယ္ႏိုင္ရပါမယ္။
ျငင္းပယ္တတ္ရပါလိမ့္မယ္။

အဲ… အဲသလိုမွ မဟုတ္ဘဲ၊ လိုက္လည္း လိုက္သြားမိတယ္၊
ျငင္းဖို႔ကလည္းအားနာတယ္၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို အမ်ိဳးစံု ဂ်ီက်၊
မ်က္ရည္ခံထိုးတဲ့ဒဏ္ကို
မခံႏိုင္ေတာ့လို႔လည္းလိုက္ေလ်ာမိသြားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့
အက်ိဳးဆက္ေတြက
တစ္စက္မွ မေကာင္းလွပါဘူး။

(၁) ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။လံုးလံုး
တန္ဖိုးမထားေတာ့တာမ်ိဳး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကို
အရင္ကေလာက္တန္ဖိုးထားေတာ့မွာ မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
လြယ္လြယ္နဲ႔ရရင္ေယာက္်ားျဖစ္ျဖစ္၊ မိန္းမျဖစ္ျဖစ္ လူ မွန္ရင္
သိပ္တန္ဖိုးမထားတတ္တာသဘာဝပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္က လြယ္လြယ္
လိုက္ေလ်ာမိလို႔ကိုယ့္ေဈးပ်က္သြားတာ၊ သူ႔ဘက္က တန္ဖိုးမထားတာဟာ
ေစ့ေစ့ေတြးရင္ကိုယ့္အျပစ္ေတြခ်ည္းပါ။

(၂) တစ္ခါလိုက္ေလ်ာမိၿပီဆိုတာနဲ႔ အခါအခါ
အထပ္ထပ္လိုက္ေလ်ာရေတာ့မွာလည္းသိထားဖို႔ လိုတယ္။

(၃) သည္အထဲမွာမွ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္၊
အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ကကိုယ့္ခ်စ္သူဆိုေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ တစ္အိမ္တည္း
ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။မနက္အိပ္ရာထက ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိလည္း
ကိုယ့္မ်က္စိေအာက္မွာ ရွိေနသူမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္သူ႔ေနာက္ေၾကာင္း
ရာဇဝင္ကို သူေျပာသေလာက္သာသိထားရတာပါ။ သူဟာ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ
ဘယ္လိုအမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးခဲ့မွန္းကိုယ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ
အမွန္အတိုင္း မသိႏိုင္ပါဘူး။ သည္အခါမွာ သူ႔မွာအိပ္ခ်္အိုင္ဗွီဆိုတဲ့
ကုရာနတၳိေရာဂါပိုး ရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုပါအလိုလို ကူးစက္လာမယ့္
အႏၲရာယ္ႀကီးက ေက်ာခ်မ္းစရာႀကီးပါ။အိပ္ခ်္အိုင္ဗွီပိုး ရွိသူေတြမွာ
ခ်ိဳေပါက္ေနတာမဟုတ္ဘဲ သူလို ကိုယ္လိုသြားသြားလာလာ၊ က်န္းက်န္းမာမာမို႔
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို အျမင္နဲ႔တင္၊
သူ႔စကားတစ္မ်ိဳးနဲ႔တင္ ယံုလို႔မရဘူးဆိုတာ
သတိခ်ပ္ၾကေစလိုပါတယ္။အစီအစဥ္အတိုင္း အမွတ္စဥ္ထိုးၿပီး ေျပာေနလို႔သာ ဒါက
နံပါတ္(၃)ျဖစ္သြားတာပါ။ တကယ္ေတာ့ သည္အခ်က္ဟာ ထိပ္ဆံုး
နံပါတ္တစ္ကသတိထားရမယ့္ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

(၄) ေနာက္ထပ္အႏၲရာယ္ကေတာ့ တျခား လိင္မွတစ္ဆင့္ ကူးစက္ေရာဂါေတြလို႔ေခၚတဲ့
ကာလသားေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကူးစက္လာႏိုင္စရာ ရွိတာေတြပါပဲ။
ဒါ့အျပင္ေရယုန္ေပါက္တာလို၊ အသည္းေရာင္အသားဝါ ဘီပိုး၊ စီပိုးလိုဟာေတြလည္း
ကူးစက္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကလည္း လူေကာင္းပကတိေတြဆီမွာခိုေအာင္းေနႏိုင္တဲ့
ေရာဂါပိုးေတြပါပဲ။

(၅) ေရာဂါေတြၿပီးတဲ့ေနာက္
တျခားဆိုးရြားတဲ့အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ကိုယ္ဝန္ရွိလာႏိုင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္ဝန္ရွိလာတဲ့အခါ
ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားက တာဝန္ယူရင္ ေတာ္ရဲ႕၊ တာဝန္မယူရင္
မမမ်ားပဲအက်ိဳးနည္းရမွာပါ။ တာဝန္ယူတဲ့အခါမွာလည္း ကဲတုန္းက သူတို႔ပဲ
ဇြတ္ကဲခဲ့သူေယာက်ာ္းသားမ်ားေပမယ့္ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ယူလိုက္ရရင္
အဲဒီ့မိန္းမအေပၚမွာအေျခာက္တိုက္ ညိဳးတတ္တဲ့ေယာက္်ားေတြလည္း မ်က္စိနဲ႔
တပ္အပ္ ျမင္ဖူးပါတယ္။ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုယ္ဝန္ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို ယူလိုက္တဲ့
ေယာက္်ားဟာ
ကိုယ့္အေပၚမွာ အလိုလို အသာစီး ယူသြားတတ္တယ္။
တာဝန္မယူတဲ့သူနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘဝပ်က္သြားႏိုင္တာ အထူး
ရွင္းေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္သူရည္းစား ထားေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးမ်ားအေနနဲ႔
ကိုယ့္ခ်စ္သူကကိုယ့္ကို ဆိတ္ကြယ္ရာကို ေခၚရင္၊ ဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔
ခ်ိန္းရင္သတိထားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ သည္အခ်က္ေတြကို ေလးေလးနက္နက္
စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

သည္အတြက္ ခ်စ္သူနဲ႔ ကြဲရရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔
ေမးစရာရွိပါတယ္။ကြ်န္ေတာ့္စာအစမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကေလးမေလးကလည္း
ကြ်န္ေတာ့္ကိုေမးသြားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ အဲသလို အလိုမလိုက္လို႔
ကြဲသြားမွေတာ့ကိုယ့္ခ်စ္သူဟာ ကိုယ့္ကို တကယ္ခ်စ္တာမဟုတ္မွန္း၊
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာမႈကိုသာ လိုခ်င္မက္ေမာမွန္း အလိုလို
သက္ေသျပလိုက္ရာေရာက္ၿပီးသားမို႔ တကယ္တမ္းမွာ အဲလိုလူမ်ိဳးနဲ႔ လြဲသြားတာဟာ
လြမ္းစရာတစ္စက္မွ
မရွိပါဘူး။ေနာက္တစ္ခ်က္ကခ်စ္သူတစ္ေယာက္မရွိေတာ့ရင္ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔
အစားထိုး လို႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ပ်က္သြားတဲ့ဘဝအေနအထားကိုေတာ့ ဘာနဲ႔မွ
အဖတ္ဆယ္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက
အပ်ိဳရည္တစ္ခါပ်က္ၿပီးရင္ အပ်ိဳျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္ၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ပဲလက္ထပ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့အူေၾကာင္ေၾကာင္ အယူအဆေတြကိုလည္း
လက္ကိုင္ မထားၾကေစခ်င္ဘူး။လူေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပါင္းၿပီးမွ ဘယ္ဟာက
သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ ဘယ္ဟာကသာေပါင္း ညာစား၊ ဘယ္ဟာက အေပၚယံလို႔
ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးေတြတစ္ေလွႀကီး ၾကားမွာလည္း ဘယ္သူက
မိတ္ေဆြေကာင္း၊ ဘယ္သူက အေရးဆို
အားမကိုးရဘူး၊ ဘယ္သူက ဖက္လွဲတကင္း မေနတတ္ေပမယ့္ အေရးက်အားကိုးရတယ္စသျဖင့္
ေနရင္းနဲ႔မွ သိလာရပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ဆရာသမားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊လူေတြျဖစ္ၾကတာမို႔ လူအေၾကာင္းဟာ
ေပါင္းရင္းနဲ႔မွ သိလာၿပီး ဘယ္သူကျဖင့္ကိုယ္နဲ႔
အဆင္ေျပတယ္အစပ္တည့္တယ္၊ေရရွည္လက္တြဲႏိုင္တယ္ဆိုတာကို
အမ်ားထဲက ေရြးၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္ယူရတတ္စျမဲပါ။

ခ်စ္သူရည္းစား၊ အိမ္ေထာင္ဖက္ဆိုတာလည္း နတ္ျပည္က
လာတဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။လူထဲက လူေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီ့ လူေတြထဲက
လူေတြကိုမွတစ္ေယာက္ဆိုတစ္ေယာက္၊ ပိေတာက္ဆိုပိေတာက္ဆိုၿပီး လက္ထပ္သူနဲ႔ခ်စ္သူကိုတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတာဟာ
ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ့လြန္းရာက်ပါတယ္။ျမန္မာလည္းမပီသပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို၊ေရွးလူႀကီးသူမေတြကိုယ္၌ကရည္းစားတစ္ေထာင္
လင္ေကာင္တစ္ေယာက္လို႔ ဆိုထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာစကားဟာ အင္မတန္
ဓမၼဓိ႒ာန္က်တဲ့စကားျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

အဲေတာ့ အပ်ိဳမတို႔အေနနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕ ခ်စ္သူရည္းစားက
ကိုယ့္ကိုဆိတ္ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုမယ္၊ ေခၚသြားမယ္ဆိုရင္
သေဘာမလြယ္မိမွဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္ မသုတ္ရမွာကို ေတြးတတ္ေနေစခ်င္လွပါတယ္။

ထပ္ေျပာပါရေစ…

ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ
ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကမွာပါ။ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သာ
ျမႇင့္တင္ႏိုင္႐ိုး
ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ဘဝကိုလည္း ေကာင္းေအာင္၊ ဆိုးေအာင္မိနစ္ပိုင္း၊
စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာ ခ်မွတ္လိုက္တဲ့
ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကသာ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါကို စဥ္းစားမိၾကမယ္ဆိုရင္…

အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ...

မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာ အတၱေက်ာ္ရဲ ႔ စာစုေလးပါ........
# Posted by လြမ္းေနာင္ on ဇန္နဝါရီ 11, 2010 at 8:00pm

ဆံပင္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းဖို႕

တစ္ေန႔ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေခါင္းၿဖီးရင္ ဆံပင္က်န္းမာသန္စြမ္းတယ္ ထင္ေနသလား။
ဆံပင္အဖ်ားတိတိေပးရင္ ဆံပင္အရွည္ျမန္တယ္ဆိုတာေကာ တကယ္ပဲလား။သင့္ဆံပင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ၾကားဖူးတဲ့အခ်က္ေတြ မွန္ရဲ႕လား။တကယ့္အမွန္တရားေတြကေကာဘာလဲဆိုတာသိခ်င္ရင္ ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။
ဆိုၿပီးေမးလ္ေရာက္လာလို႕ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

၁။ ဆံပင္အဖ်ားေတြ တိတိေပးရင္ ဆံပင္ရွည္ႏႈန္းျမန္ေစသလား။

မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံပင္အဖ်ားတိတိ၊ မတိတိဆံပင္အရွည္တစ္လကိုလက္မ၀က္ေလာက္ပိုတိုးလာေလ့ရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီမွာ ဆံပင္ရွည္ႏႈန္း ပိုျမန္တတ္ပါတယ္။
ဆံပင္တိေပးလို႔ပိုုရွည္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေဟာ္မုန္း ေတြေၾကာင့္ ပါ။ ဆံပင္တိေပးျခင္းအားျဖင့္ဆံပင္နွစ္ခြျဖစ္တာေတြကိုသာ ဖယ္ရွားေပးၿပီး ဆံပင္က်န္းမာ လွပေစႏိုင္ပါတယ္။

၂။ စိတ္ဖိစီးမႈက ဆံပင္ပို ကၽြတ္ေစႏိုင္သလား။

ဆံပင္ေတြဟာအခ်ိန္တိုင္းလိုလိုကၽြတ္ေနတတ္ၿပီးပံုမွန္အေနနဲ႔တစ္ေန႔ကိုဆံပင္ေပါင္း ၅၀ မွ ၁၂၀ ေခ်ာင္းၾကား ကၽြတ္ေလ့ရွိပါတယ္။သင့္ဘ၀အတြက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ေျပာင္းလဲမႈေတြ ( ဥပမာ - အိမ္ေထာင္ ပ်ိဳကြဲျခင္း၊ အလုပ္ျပဳတ္ျခင္း၊ ခြဲစိတ္ကုသမႈခံယူျခင္း) တို႔ေၾကာင့္ အလြန္အမင္း စိတ္ဖိစီးမႈခံေနရပါက ဆံပင္ပိုကၽြတ္လာနိုင္ပါတယ္။ဆံပင္ကၽြတ္ရျခင္းရဲ႕ တျခားအေၾကာင္းေတြကေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းနဲ႔ ပဋိဇီ၀ပိုးသတ္ေဆးတို႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၃။ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတြ ေျပာင္းသံုးေပးရင္ ဆံပင္ပို က်န္းမာသန္စြမ္းလာနိုင္သလား။

ဆံပင္ရွည္ေတြကေတာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ေတြကိုဒီေန႔တစ္မ်ိဳး၊ေနာက္ေန႔တစ္မ်ိဳးနဲ႔ခဏ ခဏေျပာင္းသံုးတာကို အားမေပးပါဘူး။ သင္သံုးေနတဲ့ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နဲ႔ အဆင္မေျပတာေတြ ( ဥပမာ - ဆံပင္ကၽြတ္ျခင္း၊ ေဗာက္ထျခင္း) ျဖစ္မွ တျခား တံဆိပ္ေျပာင္းသံုးသင့္ပါတယ္။ ေဗာက္ထတတ္တဲ့ သူဆိုရင္လည္းေဗာက္ေပ်ာက္တဲ့ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကို တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ နွစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေျပာင္းသံုးသင့္ပါတယ္။ ပံုမွန္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပတဲ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲသံုးသင့္ပါတယ္။

၄။ ဆံပင္ျဖဴတစ္ေခ်ာင္းႏႈတ္ရင္ ေနာက္ထပ္ဆံပင္ျဖဴႏွစ္ေခ်ာင္း၊သံုးေခ်ာင္းအစားထိုးေပါက္လာတတ္သလား။

မဟုတ္ဘူးဆိုပင္မယ့္ ဆံပင္အျဖဴကို ဆြဲႏုတ္တာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ပါ။ ဆံပင္အျမစ္ေတြကို ဖ်က္ဆီးလိုက္သလုိ ျဖစ္ၿပီး ေရာဂါပိုးေတြ၀င္လာႏိုင္ကာအမာရြတ္က်န္ေစႏိုင္ပါတယ္။

၅။ ဆံလံုးေသးၿပီးပါးတဲ့ ဆံပင္ကို ဆံပင္အံုထူေအာင္ လုပ္လို႔ရသလား။
အျမင္အားျဖင့္ေတာ့ အံုထူတ ဲ့ပံုစံျဖစ္ေအာင္ေတာ့ အံုထူတဲ့ပံုစံျဖစ္အာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ဆံပင္လိပ္တံနဲ႔ အပူေပးကာ ဖြလိုက္ရင္ငါးမိနစ္အတြင္းဆံပင္အံုထူထူေလးျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

၆။ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ ဆံပင္ရဖို႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ရာမွာ ႏွစ္ခါျပန္ေလွ်ာ္သင့္သလား။

မလိုပါဘူး၊ ဆံပင္အႏွံ႔ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ထည့္ကာ အေသအခ်ာေခါင္းေလွ်ာ္လုိက္ရင္တစ္ခါတည္းနဲ႔ သန္႔ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္။

၇။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး အရမ္းေအးတဲ့ ေရနဲ႔ ေဆးခ်လိုက္ရင္ ဆံပင္သား ေတာက္ေျပာင္သြားႏိုင္သလား။

သင့္အေနနဲ႔ အိပ္ခ်င္ေတာ့ ေျပသြားပင္မယ့္ ေရခဲေရနဲ႔ဆံပင္သားေတာက္ေျပာင္တာ အဆက္အစပ္မရွိဘူးလို႔သာ ဆိုပါရေစ။

၈။ ဆံပင္နွစ္ခြကြဲတာ ေပ်ာက္ေဆးရွိသလား။

ဆံပင္ ႏွစ္ခြကြဲတာ မျမင္ခ်င္ရင္ ညွပ္ပစ္ဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဆံပင္ႏွစ္ခြ ကြဲၿပီးသားကို ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ႏွစ္ခြမကြဲေအာင္ ကာကြယ္လို႔ေတာ့ရပါတယ္။
ေျခာက္ေသြ႕ပ်က္စီးေနတဲ့ ဆံေကသာအတြက္ ထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကိုသာေရြးသံုးသင့္ပါတယ္။

၉။ ဆံပင္ အေရာင္ ဆိုးျခင္းဟာ ဆံပင္ကို ပ်က္စီးေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္း အရင္းလား။

အခုေနာက္ပိုင္း ထြက္ရွိလာတဲ့ ဆံပင္ဆိုးေဆးေတြဟာ သိပ္မျပင္းေတာ့ တဲ့အတြက္ ဆံပင္အသားကို ထင္သေလာက္ မပ်က္စီးေစႏိုင္ပါဘူး။ ဆိုးေဆးအေကာင္းစားကို ေရြးသံုး ဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ ဆံပင္ေဆးဆိုးတာ ထက္စာရင္ ေျဖာင့္တာတို႔၊ ေကာက္တာတို႔ လုပ္တာက ဆံပင္ကို ပိုပ်က္စီးေစပါတယ္။

၁၀။ ေန႔စဥ္ အႀကိမ္တစ္ရာေလာက္ ေခါင္းၿဖီးရင္ ဆံပင္သန္ေစႏိုင္သလား။

မဟုတ္ပါဘူး။ ဆံပင္သပ္ရပ္ေနေအာင္ေခါင္းၿဖီးသင့္ပါတယ္။ ဆံပင္သန္တာနဲ႔ ဘာမီမဆိုင္ပါဘူး။ ေခါင္းအရမ္းၿဖီးလြန္းမွ ဆံပင္ေတြက ိုအျမစ္ကေန ဆြဲလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ဆံပင္အားေတာင္ နည္းသြားေစ ႏိုင္ပါတယ္ဟု Good Health ဂ်ာနယ္တြင္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ကင္ဆာေဘးဆိုးကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အသီးအႏွံ ( ၁၀ ) မ်ိဳး

ေမးလ္ထဲေရာက္လာလို႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ . . ေပးပို႕သူ၊ ေရးသားသူ ေက်းဇူးပါ . . .
( ၁ ) ပန္းေဂၚဖီစိမ္းႏွင့္ ေဂၚဖီထုပ္

ပန္းေဂၚဖီစိမ္း၊ ေဂၚဖီထုပ္၊ Brussel (ကြမ္းသီးေဂၚဖီထုပ္)၊ ပဲပင္ေပါက္၊ပန္းေဂၚဖီ၊ ကိုက္လန္၊ မုန္ညင္းမက္ေစ့ စားျမန္ရည္ႏွင့္ မုန္လာဥ စသည္တို႕ျဖစ္ပါသည္၊ အဲဒီဟင္းသီဟင္းရြက္ေတြထဲက ကင္ဆာကို တိုက္ခိုက္ေပးႏိုင္မဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အဆိုပါ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြထဲက ရရွိမယ့္ အင္ဇိုင္းေတြကပဲ ကင္ဆာျဖစ္ေစမယ့္ ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။

( ၂ ) မုန္လာဥ-၀ါ

ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးသူေတြ ျဖစ္လာတတ္မယ့္ ကင္ဆာေရာဂါကို မုန္လာဥ၀ါ တေန႔တလံုး
မွန္မွန္စားေပးႏိုင္ရံုနဲ႔ ေရာဂါေလ်ာ့ပါးလာႏိုင္ပါမယ္၊ မုန္လာဥ၀ါဟာ
စိတ္ပင္ပန္းမႈ၊ ပန္းနာေရာဂါျဖစ္မႈ၊ ဖ်ဥ္းေရာဂါစြဲမႈနဲ႔ အသားအေရ
ဓာတ္ေဖာက္မႈတို႔ကိုပါ ကာကြယ္ေပးပါတယ္၊ ေရာဂါျမင့္မားရင္လည္း
ခ်ံဳ႔ေပးတတ္ပါတယ္၊ မုန္လာဥ၀ါထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ Betacarotene ဓာတ္သဘာ၀ဟာ
ေသြးထဲက ကိုလက္စထေရာေတြကိုေတာင္ ဖိခ်ေပးျပီး အူမကင္ဆာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျဖရွင္းေပးတတ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ သတိျပဳဖို႔မွာ ဘယ္လိုပဲ မုန္လဥ၀ါႏွင့္ ကာကြယ္ဖို႔
ေဆာင္ရြက္ေပမယ့္လည္း ေဆးလိပ္ စီးကရက္ ေတြကို ဆက္လက္ျပီး သဲႀကီးမဲႀကီး
ဖြာရႈိက္ေနရင္ေတာ့ ဓာတ္သဘာ၀ရဲ့ ထက္ျမက္တဲ့အာနိသင္ကို
ေကာင္းစြာခံယူရရွိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

( ၃ ) ငရုတ္ႏွင့္ ငရုတ္ေကာင္း
ပူစပ္ပူရွိန္းရွိလွတဲ့ ငရုတ္၊ ငရုတ္ေကာင္းေစ့တို႔ထဲမွာ
Capsaicinလို႔ေခၚတဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ပစၥည္းေတြ ပါရွိပါတယ္၊ ဒီပစၥည္းေတြဟာ
ေဆးလိပ္အေသာက္မ်ားမႈ၊ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္မယ့္ ေဘးရန္ကို ကာကြယ္ေပးတတ္ပါမယ္၊
ထို႔ျပင္လည္း ပင္ပန္းမႈဗဟိုမွာ နာက်င္ကိုက္ခဲမႈျဖစ္တတ္မယ့္
သဘာ၀အေႀကာင္းေတြကိုပါ ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့ ပါတယ္၊ Capsaicinဓာတ္ဟာ ကိုက္ခဲမႈကို
ကာကြယ္ေပးမယ့္ သဘာ၀လည္း ရွိေနပါတယ္၊ ငရုတ္ေကာင္းဟာ သလိပ္ေပ်ာက္ေစတယ္၊
ေခ်ာင္းဆိုးရင္က်ပ္ သက္သာေစတယ္၊ ျပီးေတာ့ ေသြးထဲက ခဲက်ပ္မႈေတြကိုလည္း
အရည္ေပ်ာ္ေစတတ္တယ္။

( ၄ ) ေရွာက္၊ သံပရာ၊ အသီးအႏံ
သဘာ၀အင္ဇိုင္းေတြပါ၀င္ျပီး ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ မ်ိဳးပ်႔ံေအာင္ ေဆာင္ႀကဥ္းေနတဲ့
ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ဖယ္ရွား ႏိုင္တဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ေတြဟာ ေရွာက္တို႔၊
သံပရာတို႔ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္စြာ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္၊ Limoneneလို႔ ေခၚတဲ့
ဓာတ္သဘာ၀ေတြဟာ ကင္ဆာကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္မယ့္ အင္ဇင္းေတြကို
ျမႇင့္တင္ေပးပါတယ္၊ ေရွာက္ႏွင့္ သံပရာတို႔ထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ Glucarase
ဓာတ္ေတြကလဲ ကင္ဆာဖြဲ႔စည္းေစမယ့္ အေႀကာင္းေတြကို အရွိန္အဟုန္နဲ႔
ေခ်ဖ်က္ေပးေလ့ ရွိခဲ့တယ္၊ Limonene ဓာတ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့အထဲမွာ
တရုတ္နံနံ၊ ဖာလာ၊ ကရေ၀းႏွင့္ စမုန္နက္တို႔လည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။

( ၅ ) ႀကက္သြန္ျဖဴ ႏွင့္ ႀကက္သြန္နီAllium ကြန္ေပါင္းေတြ
ဖြဲ႔စည္းတည္ရွိေနတဲ့အတြက္ေႀကာင့္လည္း ႀကက္သြန္ျဖဴ၊ ႀကက္သြန္နီတို႔ဟာ
စူးရွတဲ့ အနံ႔အရသာပစၥည္းအျဖစ္နဲ႔ တည္ရွိခဲ့တာဟာ တမူထူးျခားေနခဲ့ပါတယ္၊
ႀကက္သြန္ျဖဴနီတို႔ဟာ အင္ဇိုင္းေတြကို ျမင့္တင္ေပးခဲ့တာနဲ႔ အမွ်ပဲ
ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ေခ်ဖ်က္ေပးပါတယ္၊ ႀကက္သြန္ျဖဴ
ႀကက္သြန္နီ တို႔အျပင္ ႀကက္သြန္ျမိတ္နဲ႔ ဟင္းခတ္ႀကက္သြန္ျမိတ္တို႔ကလည္း
ထက္ျမက္တဲ့ ေဆးဖက္၀င္ပစၥည္းေတြအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

( ၆ ) စပ်စ္သီး
စပ်စ္သီးထဲမွာ ကင္ဆာတိုက္ဖ်က္တဲ့ အင္ဇိုင္းေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးမယ့္
Ellagic အက္ဆစ္ေတြနဲ႔ ျပည့္သိပ္ေနခဲ့ ပါတယ္၊ ပန္းသီး၊ စေတာ္ဘယ္ရီသီးႏွင့္
ရတ္စဘယ္ရီသီးတို႔ထဲမွာလည္း အသံုး၀င္လွမယ့္ အက္ဆစ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနပါတယ္၊
Phenol လို ဓာတ္တိုးဆန္႔က်င္မႈ သဘာ၀ေဆာင္ယူရာ လူေတြအတြက္ အလြန္အဖိုးတန္
လွမယ့္ဓာတ္ေတြ စပ်စ္သီးထဲမွာ ျပည့္၀ေနတာေႀကာင့္လည္း လူကိုဒုကၡေပးမယ့္
ေသြးခဲမႈေတြကို အရည္ေဖ်ာ္ခ် ေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္
အဆိုးကိုလက္စထေရာ (LDL)ေတြကို ျဖစ္ပါတယ္။

( ၇ ) ဖရဲသီ၊ သခြားသီး
ကင္ဆာကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အသီးအႏွံေတြကို ေလ့လာခဲ့ရာမွာ ဟင္းသီး
ဟင္းရြက္စိမ္းတို႔လို ထက္ျမက္တဲ့ ဖရဲသီးတို႔ သခြားသီးတို႔ကိုပါ
ျမင္ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္၊ ဖရဲသီး၊ သခြားသီးတို႔ထဲမွာ ျပည့္၀တဲ့ဓာတ္ကေတာ့
Carotenoids ႏွင့္ Cantaloupes တို႔ ျဖစ္ႀကပါတယ္၊ ကင္ဆာကို
တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ ကြန္ေပါင္းေတြ ျဖစ္ႀကပါတယ္၊
တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ ကတိုးသခြားဟာ အသည္းေရာင္ ေရာဂါ၊ ကင္ဆာႏွင့္
မိန္းမသားေတြ ဓမၼတာထိန္းညႇိဖို႔ရာ ကိစၥေတြမွာ အသံုးခ်ရမယ့္
ေဆးဖက္၀င္ပစၥည္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ႀကက္သြန္နီ ႀကက္သြန္ျေဴနဲ႔
ဂ်င္းတို႔လိုပဲ Adenosine ေခၚ ေသြးခဲမႈကို အရည္ေပ်ာ္ေစတဲ့ သဘာ၀ေကာင္းေတြ
ပါ၀င္ေနတာေႀကာင့္ ႏွလံုးနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါေတြ ကုစားရာမွာပါ
ဆက္စပ္သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။

( ၈ ) ပဲပိစပ္
ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ မ်ိဳးပြားေအာင္ ပံ့ပိုးေနတဲ့ ေသြးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ေပးရာမွာ
ပဲပိစပ္ဟာ အသံုး၀င္တဲ့ပစၥည္း တခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊ ပဲပိစပ္ပဲတို႔ထဲမွာ
Genistien ဓာတ္သဘာ၀ေတြ ျပည့္၀စြာ ပါ၀င္ေနတာေႀကာင့္လည္း
ကင္ဆာေရာဂါမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ရာမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံုး၀င္ေနပါတယ္၊
ပဲပိစပ္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြ မေတာ္တဆ ႀကံဳဆံုလာႏိုင္တတ္မယ့္ ရင္သားကင္ဆာႏွင့္
သားအိမ္ကင္ဆာတို႔ကို စြန္႔စားမႈႀကီးမျဖစ္ေစေအာင္ ေျဖေလွ်ာ့ေပးတတ္ပါမယ္၊
Genistien ဓာတ္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အက်ိဳးျပဳတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာထဲက ထုတ္လုပ္ရာ
အီစထရိုဂ်င္ ဓာတ္သဘာ၀ေတြနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါတယ္၊ ပဲပိစပ္ကို
အဲဒီေဟာ္မုန္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရယူႏိုင္ ပါမယ္၊ တိုဟူး၊ ပဲက်ပ္ပ်ဥ္၊ ပဲႏို႔
စသည္တို႔ထဲမွာ Genistien ဓာတ္ အျပည့္အ၀ ပါရွိပါတယ္၊ ေျမပဲ၊
လူဆန္ပဲပင္ႏွင့္ ေဒါက္ခြရြက္တို႔ထဲမွာလည္း အဲဒီဓာတ္သဘာ၀ေတြ တည္ရွိပါတယ္။

( ၉ ) လက္ဖက္
လက္ဖက္ရြက္၊ အထူးသျဖင့္ ဂရင္းတီး လက္ဖက္ထဲမွာ လူကိုအက်ိဳးျပဳရာ
ေရာဂါတိုက္ဖ်က္ျပီး က်န္းမာမႈတိုးျမႇင့္ ေစမယ့္ Polyphenols ဓာတ္ေတြ
ပါ၀င္ေနပါတယ္၊ အကယ္၍ ပံုမွန္ဆဲလ္ေတြကေန ကင္ဆာဆဲလ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းျပီး
ဆက္လက္ပြားတိုးလာေတာ့မယ့္ အခါေတြမွာ Catechin ေခၚ ပိုလီဖီေနာလ္ ဓာတ္သဘာ၀
ေတြကပဲ မျပန္႔ပြားေအာင္ တားဆီးကာကြယ္ေပးတတ္ပါတယ္၊ ကင္ဆာအျဖစ္
ဖြဲ႔စည္းေပးေတာ့မယ့္ ကာစီႏိုဂ်င္ ေတြကိုလည္း တိုက္ထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊
ဂရင္းတီးကို ေသာက္စရာအေအးအျဖစ္ ဖန္တီးေသာက္ခဲ့ရင္ အာနိသင္
ပိုထက္ျမက္ႏိုင္ပါမယ္။

( ၁၀ ) ခရမ္းခ်ဥ္သီး
လူကို ေရာဂါတိုးပြားေအာင္ ဖန္တီးေနမယ့္္ ပိုယ္ထဲက ဖရီးရယ္ဒီကယ္
အညစ္ေတြကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္မယ့္ ဗီတာမင္စီဓာတ္ဟာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးထဲမွာ
အမ်ားဆံုး ေပ်ာ္၀င္ေနတတ္ပါမယ္၊ ဗီတာမင္စီဟာ အသီးအရြက္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
ပါ၀င္ေနေပမယ့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမွာ ထူးျခားတာတခုက Lycopene အျဖစ္
ပါ၀င္တာျဖစ္တယ္၊ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ႏိုက္ထရစ္အက္ဆစ္ေတြကို ဖယ္ရွားေစမယ့္
Pcoumaslic အက္ဆစ္ႏွင့္ Chlorogenic အက္ဆစ္တို႔လည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီး
နီနီထဲမွာ ျပည့္၀စြာတည္ရွိေနပါတယ္၊ အလားတူ အဲဒီသဘာ၀ေတြကို ဖရဲသီး၊
စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ မုန္လာဥ၀ါ တို႔ထဲမွာလည္း ေတြ႔ႏိုင္ေႀကာင္း
တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

ကင္ဆာေဘးဆိုးကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အသီးအႏွံ ( ၁၀ ) မ်ိဳး

ေမးလ္ထဲေရာက္လာလို႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္ . . ေပးပို႕သူ၊ ေရးသားသူ ေက်းဇူးပါ . . .
( ၁ ) ပန္းေဂၚဖီစိမ္းႏွင့္ ေဂၚဖီထုပ္

ပန္းေဂၚဖီစိမ္း၊ ေဂၚဖီထုပ္၊ Brussel (ကြမ္းသီးေဂၚဖီထုပ္)၊ ပဲပင္ေပါက္၊ပန္းေဂၚဖီ၊ ကိုက္လန္၊ မုန္ညင္းမက္ေစ့ စားျမန္ရည္ႏွင့္ မုန္လာဥ စသည္တို႕ျဖစ္ပါသည္၊ အဲဒီဟင္းသီဟင္းရြက္ေတြထဲက ကင္ဆာကို တိုက္ခိုက္ေပးႏိုင္မဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပား ပါ၀င္ေနခဲ့ပါတယ္၊ အဆိုပါ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြထဲက ရရွိမယ့္ အင္ဇိုင္းေတြကပဲ ကင္ဆာျဖစ္ေစမယ့္ ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။

( ၂ ) မုန္လာဥ-၀ါ

ေဆးလိပ္ေသာက္သံုးသူေတြ ျဖစ္လာတတ္မယ့္ ကင္ဆာေရာဂါကို မုန္လာဥ၀ါ တေန႔တလံုး
မွန္မွန္စားေပးႏိုင္ရံုနဲ႔ ေရာဂါေလ်ာ့ပါးလာႏိုင္ပါမယ္၊ မုန္လာဥ၀ါဟာ
စိတ္ပင္ပန္းမႈ၊ ပန္းနာေရာဂါျဖစ္မႈ၊ ဖ်ဥ္းေရာဂါစြဲမႈနဲ႔ အသားအေရ
ဓာတ္ေဖာက္မႈတို႔ကိုပါ ကာကြယ္ေပးပါတယ္၊ ေရာဂါျမင့္မားရင္လည္း
ခ်ံဳ႔ေပးတတ္ပါတယ္၊ မုန္လာဥ၀ါထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ Betacarotene ဓာတ္သဘာ၀ဟာ
ေသြးထဲက ကိုလက္စထေရာေတြကိုေတာင္ ဖိခ်ေပးျပီး အူမကင္ဆာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့
ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျဖရွင္းေပးတတ္ပါတယ္။
သို႔ေသာ္ သတိျပဳဖို႔မွာ ဘယ္လိုပဲ မုန္လဥ၀ါႏွင့္ ကာကြယ္ဖို႔
ေဆာင္ရြက္ေပမယ့္လည္း ေဆးလိပ္ စီးကရက္ ေတြကို ဆက္လက္ျပီး သဲႀကီးမဲႀကီး
ဖြာရႈိက္ေနရင္ေတာ့ ဓာတ္သဘာ၀ရဲ့ ထက္ျမက္တဲ့အာနိသင္ကို
ေကာင္းစြာခံယူရရွိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

( ၃ ) ငရုတ္ႏွင့္ ငရုတ္ေကာင္း
ပူစပ္ပူရွိန္းရွိလွတဲ့ ငရုတ္၊ ငရုတ္ေကာင္းေစ့တို႔ထဲမွာ
Capsaicinလို႔ေခၚတဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ပစၥည္းေတြ ပါရွိပါတယ္၊ ဒီပစၥည္းေတြဟာ
ေဆးလိပ္အေသာက္မ်ားမႈ၊ အဆုတ္ကင္ဆာျဖစ္မယ့္ ေဘးရန္ကို ကာကြယ္ေပးတတ္ပါမယ္၊
ထို႔ျပင္လည္း ပင္ပန္းမႈဗဟိုမွာ နာက်င္ကိုက္ခဲမႈျဖစ္တတ္မယ့္
သဘာ၀အေႀကာင္းေတြကိုပါ ပယ္ဖ်က္ေပးခဲ့ ပါတယ္၊ Capsaicinဓာတ္ဟာ ကိုက္ခဲမႈကို
ကာကြယ္ေပးမယ့္ သဘာ၀လည္း ရွိေနပါတယ္၊ ငရုတ္ေကာင္းဟာ သလိပ္ေပ်ာက္ေစတယ္၊
ေခ်ာင္းဆိုးရင္က်ပ္ သက္သာေစတယ္၊ ျပီးေတာ့ ေသြးထဲက ခဲက်ပ္မႈေတြကိုလည္း
အရည္ေပ်ာ္ေစတတ္တယ္။

( ၄ ) ေရွာက္၊ သံပရာ၊ အသီးအႏံ
သဘာ၀အင္ဇိုင္းေတြပါ၀င္ျပီး ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ မ်ိဳးပ်႔ံေအာင္ ေဆာင္ႀကဥ္းေနတဲ့
ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ဖယ္ရွား ႏိုင္တဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ေတြဟာ ေရွာက္တို႔၊
သံပရာတို႔ထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္စြာ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္၊ Limoneneလို႔ ေခၚတဲ့
ဓာတ္သဘာ၀ေတြဟာ ကင္ဆာကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္မယ့္ အင္ဇင္းေတြကို
ျမႇင့္တင္ေပးပါတယ္၊ ေရွာက္ႏွင့္ သံပရာတို႔ထဲမွာ ပါ၀င္တဲ့ Glucarase
ဓာတ္ေတြကလဲ ကင္ဆာဖြဲ႔စည္းေစမယ့္ အေႀကာင္းေတြကို အရွိန္အဟုန္နဲ႔
ေခ်ဖ်က္ေပးေလ့ ရွိခဲ့တယ္၊ Limonene ဓာတ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့အထဲမွာ
တရုတ္နံနံ၊ ဖာလာ၊ ကရေ၀းႏွင့္ စမုန္နက္တို႔လည္း ပါ၀င္ေနပါတယ္။

( ၅ ) ႀကက္သြန္ျဖဴ ႏွင့္ ႀကက္သြန္နီAllium ကြန္ေပါင္းေတြ
ဖြဲ႔စည္းတည္ရွိေနတဲ့အတြက္ေႀကာင့္လည္း ႀကက္သြန္ျဖဴ၊ ႀကက္သြန္နီတို႔ဟာ
စူးရွတဲ့ အနံ႔အရသာပစၥည္းအျဖစ္နဲ႔ တည္ရွိခဲ့တာဟာ တမူထူးျခားေနခဲ့ပါတယ္၊
ႀကက္သြန္ျဖဴနီတို႔ဟာ အင္ဇိုင္းေတြကို ျမင့္တင္ေပးခဲ့တာနဲ႔ အမွ်ပဲ
ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ကာစီႏိုဂ်င္ေတြကို ေခ်ဖ်က္ေပးပါတယ္၊ ႀကက္သြန္ျဖဴ
ႀကက္သြန္နီ တို႔အျပင္ ႀကက္သြန္ျမိတ္နဲ႔ ဟင္းခတ္ႀကက္သြန္ျမိတ္တို႔ကလည္း
ထက္ျမက္တဲ့ ေဆးဖက္၀င္ပစၥည္းေတြအျဖစ္ တည္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။

( ၆ ) စပ်စ္သီး
စပ်စ္သီးထဲမွာ ကင္ဆာတိုက္ဖ်က္တဲ့ အင္ဇိုင္းေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးမယ့္
Ellagic အက္ဆစ္ေတြနဲ႔ ျပည့္သိပ္ေနခဲ့ ပါတယ္၊ ပန္းသီး၊ စေတာ္ဘယ္ရီသီးႏွင့္
ရတ္စဘယ္ရီသီးတို႔ထဲမွာလည္း အသံုး၀င္လွမယ့္ အက္ဆစ္ေတြ ေပ်ာ္၀င္ေနပါတယ္၊
Phenol လို ဓာတ္တိုးဆန္႔က်င္မႈ သဘာ၀ေဆာင္ယူရာ လူေတြအတြက္ အလြန္အဖိုးတန္
လွမယ့္ဓာတ္ေတြ စပ်စ္သီးထဲမွာ ျပည့္၀ေနတာေႀကာင့္လည္း လူကိုဒုကၡေပးမယ့္
ေသြးခဲမႈေတြကို အရည္ေဖ်ာ္ခ် ေစႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္
အဆိုးကိုလက္စထေရာ (LDL)ေတြကို ျဖစ္ပါတယ္။

( ၇ ) ဖရဲသီ၊ သခြားသီး
ကင္ဆာကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ အသီးအႏွံေတြကို ေလ့လာခဲ့ရာမွာ ဟင္းသီး
ဟင္းရြက္စိမ္းတို႔လို ထက္ျမက္တဲ့ ဖရဲသီးတို႔ သခြားသီးတို႔ကိုပါ
ျမင္ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္၊ ဖရဲသီး၊ သခြားသီးတို႔ထဲမွာ ျပည့္၀တဲ့ဓာတ္ကေတာ့
Carotenoids ႏွင့္ Cantaloupes တို႔ ျဖစ္ႀကပါတယ္၊ ကင္ဆာကို
တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ ဓာတ္သဘာ၀ ကြန္ေပါင္းေတြ ျဖစ္ႀကပါတယ္၊
တရုတ္ျပည္မွာေတာ့ ကတိုးသခြားဟာ အသည္းေရာင္ ေရာဂါ၊ ကင္ဆာႏွင့္
မိန္းမသားေတြ ဓမၼတာထိန္းညႇိဖို႔ရာ ကိစၥေတြမွာ အသံုးခ်ရမယ့္
ေဆးဖက္၀င္ပစၥည္းတခု ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ႀကက္သြန္နီ ႀကက္သြန္ျေဴနဲ႔
ဂ်င္းတို႔လိုပဲ Adenosine ေခၚ ေသြးခဲမႈကို အရည္ေပ်ာ္ေစတဲ့ သဘာ၀ေကာင္းေတြ
ပါ၀င္ေနတာေႀကာင့္ ႏွလံုးနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါေတြ ကုစားရာမွာပါ
ဆက္စပ္သံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။

( ၈ ) ပဲပိစပ္
ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ မ်ိဳးပြားေအာင္ ပံ့ပိုးေနတဲ့ ေသြးေတြကို ျဖတ္ေတာက္ေပးရာမွာ
ပဲပိစပ္ဟာ အသံုး၀င္တဲ့ပစၥည္း တခုလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္၊ ပဲပိစပ္ပဲတို႔ထဲမွာ
Genistien ဓာတ္သဘာ၀ေတြ ျပည့္၀စြာ ပါ၀င္ေနတာေႀကာင့္လည္း
ကင္ဆာေရာဂါမျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ရာမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံုး၀င္ေနပါတယ္၊
ပဲပိစပ္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြ မေတာ္တဆ ႀကံဳဆံုလာႏိုင္တတ္မယ့္ ရင္သားကင္ဆာႏွင့္
သားအိမ္ကင္ဆာတို႔ကို စြန္႔စားမႈႀကီးမျဖစ္ေစေအာင္ ေျဖေလွ်ာ့ေပးတတ္ပါမယ္၊
Genistien ဓာတ္ဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို အက်ိဳးျပဳတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာထဲက ထုတ္လုပ္ရာ
အီစထရိုဂ်င္ ဓာတ္သဘာ၀ေတြနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါတယ္၊ ပဲပိစပ္ကို
အဲဒီေဟာ္မုန္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရယူႏိုင္ ပါမယ္၊ တိုဟူး၊ ပဲက်ပ္ပ်ဥ္၊ ပဲႏို႔
စသည္တို႔ထဲမွာ Genistien ဓာတ္ အျပည့္အ၀ ပါရွိပါတယ္၊ ေျမပဲ၊
လူဆန္ပဲပင္ႏွင့္ ေဒါက္ခြရြက္တို႔ထဲမွာလည္း အဲဒီဓာတ္သဘာ၀ေတြ တည္ရွိပါတယ္။

( ၉ ) လက္ဖက္
လက္ဖက္ရြက္၊ အထူးသျဖင့္ ဂရင္းတီး လက္ဖက္ထဲမွာ လူကိုအက်ိဳးျပဳရာ
ေရာဂါတိုက္ဖ်က္ျပီး က်န္းမာမႈတိုးျမႇင့္ ေစမယ့္ Polyphenols ဓာတ္ေတြ
ပါ၀င္ေနပါတယ္၊ အကယ္၍ ပံုမွန္ဆဲလ္ေတြကေန ကင္ဆာဆဲလ္အျဖစ္ ကူးေျပာင္းျပီး
ဆက္လက္ပြားတိုးလာေတာ့မယ့္ အခါေတြမွာ Catechin ေခၚ ပိုလီဖီေနာလ္ ဓာတ္သဘာ၀
ေတြကပဲ မျပန္႔ပြားေအာင္ တားဆီးကာကြယ္ေပးတတ္ပါတယ္၊ ကင္ဆာအျဖစ္
ဖြဲ႔စည္းေပးေတာ့မယ့္ ကာစီႏိုဂ်င္ ေတြကိုလည္း တိုက္ထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္၊
ဂရင္းတီးကို ေသာက္စရာအေအးအျဖစ္ ဖန္တီးေသာက္ခဲ့ရင္ အာနိသင္
ပိုထက္ျမက္ႏိုင္ပါမယ္။

( ၁၀ ) ခရမ္းခ်ဥ္သီး
လူကို ေရာဂါတိုးပြားေအာင္ ဖန္တီးေနမယ့္္ ပိုယ္ထဲက ဖရီးရယ္ဒီကယ္
အညစ္ေတြကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္မယ့္ ဗီတာမင္စီဓာတ္ဟာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးထဲမွာ
အမ်ားဆံုး ေပ်ာ္၀င္ေနတတ္ပါမယ္၊ ဗီတာမင္စီဟာ အသီးအရြက္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
ပါ၀င္ေနေပမယ့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးမွာ ထူးျခားတာတခုက Lycopene အျဖစ္
ပါ၀င္တာျဖစ္တယ္၊ ကင္ဆာျဖစ္ေစတဲ့ ႏိုက္ထရစ္အက္ဆစ္ေတြကို ဖယ္ရွားေစမယ့္
Pcoumaslic အက္ဆစ္ႏွင့္ Chlorogenic အက္ဆစ္တို႔လည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီး
နီနီထဲမွာ ျပည့္၀စြာတည္ရွိေနပါတယ္၊ အလားတူ အဲဒီသဘာ၀ေတြကို ဖရဲသီး၊
စေတာ္ဘယ္ရီနဲ႔ မုန္လာဥ၀ါ တို႔ထဲမွာလည္း ေတြ႔ႏိုင္ေႀကာင္း
တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

၂၀ တန္အခ်ိန္

လူတစ္ေယာက္
အလုပ္ကို မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ အခ်ိန္ပို လုပ္ျပီး ေမာေမာနဲ႔ အိမ္ကိုျပန္လာတယ္။
ပင္ပန္းလို႔ စိတ္ေတြလဲ တိုေနတယ္။ ငါးႏွစ္အရြယ္ သူ႔သားေလးက အိမ္ေပါက္ဝမွာ
သူျပန္အလာကို ေစာင့္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
သား - “ေဖေဖ၊ ေဖေဖ့ကို သားတစ္ခု ေမးလို႔ ရမလား”
ဖခင္ - “ေမးေလသားရဲ႕၊ ဘာေမးမလို႔လဲ”
သား - “ေဖေဖ၊ တစ္နာရီ အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရလဲ”
ဖခင္ - “ဒါ မင္းအလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာ ကိစၥနဲ႔ မင္းက သိခ်င္ရတာလဲ” ဖေအျဖစ္သူက
ေဒါသနဲ႔ ေမးလိုက္တယ္။
သား - “သားသိမွ ျဖစ္မွာမို႔လို႔ပါ ေဖေဖရာ။ ေက်းဇူးျပဳျပီး ေဖေဖ တစ္နာရီ
အလုပ္လုပ္ရင္ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရလဲ ဆိုတာသာ ေျဖေပးပါဗ်ာ”
ဖခင္ - “ေအး၊ မင္းသိမွ ျဖစ္မွာဆိုလဲ ေျဖရတာေပါ့ကြာ။ တစ္နာရီကို ႏွစ္ဆယ္ ရတယ္”
“အိုး” ခေလးငယ္က ေခါင္းငံု႔ခ်လိုက္ရင္း ခပ္တိုးတိုး ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေခါင္းေမာ့ျပီး သူ႔အေဖကို မရဲတရဲ ၾကည့္ျပီး ေမးလိုက္တယ္။
“ေဖေဖ၊ သား ပိုက္ဆံ တစ္ဆယ္ေလာက္ ေဖေဖ့ဆီက ေခ်းလို႔ ရမလား”
ဖခင္ျဖစ္သူက ေဒါသေတြ ေပါက္ကြဲသြားတယ္။ “မင္းဒီလိုေမးတာက ေငြေခ်းျပီး ဘာမဟုတ္တဲ့
အရုပ္ေတြ၊ တျခား အဓိပၸါယ္ ဘာမရွိတဲ့ ဟာေတြ ဝယ္ဖို႔ သက္သက္ပဲ ဆိုရင္
အခုခ်က္ခ်င္း မင္းအခန္းထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ သြားေန ေနေတာ့။ မင္းကိုယ္မင္း အတၱ
ၾကီးလား မၾကီးဘူးလား ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစား။ ငါ ေန႔တိုင္း ဒီေလာက္ အလုပ္ကို
အပင္ပန္းခံ လုပ္ေနတာ မင္းရဲ႕ ခေလးဆန္တဲ့ ဒီ ပူဆာတာေတြ သက္သက္ အတြက္ပဲလား”
ေကာင္ကေလးလဲ သူ႔အခန္းထဲ တိတ္တိတ္ ဆိတ္ဆိတ္ေလး ဝင္သြားျပီး အခန္းတံခါးကို
ပိတ္လိုက္တယ္။ အေဖၾကီးကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနရင္း သူ႔သားရဲ႕ေမးခြန္းကို
စဥ္းစားမိေလ၊ ေဒါသထြက္ေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔ဆီက ပိုက္ဆံ
ေတာင္းခ်င္တာကိုမ်ား ဒီေမးခြန္း လာေမးေနရေသးတယ္။ နာရီပိုင္းေလာက္ၾကာေတာ့ သူလဲ
ေဒါသေျပသြားတယ္။သူ႔သားက သူ႔ဆီကေန ေငြေတာင္းခဲတယ္။ အခု ဒီေငြတစ္ဆယ္ ေတာင္းတာ
သူ႔သား တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ တစ္ခုခုကို ဝယ္ဖို႔မ်ားလား လို႔ စျပီး စဥ္းစား မိလာတယ္။
ဒါနဲ႔ သူ႔သား အခန္းထဲကို တံခါးေခါက္၊ ခြင့္ေတာင္းျပီး ဝင္သြားလိုက္တယ္။
“သား အိပ္ေနျပီလား” သူ႔သားကို ျငင္ျငင္သာသာ ေမးလိုက္တယ္။
“မအိပ္ေသးပါဘူး ေဖေဖ” သားက ျပန္ေျဖတယ္။
“ေစာေစာ က ေဖေဖ သိပ္ျပီးမ်ား ေဒါသၾကီး သြားသလား စဥ္းစားမိလို႔ပါ” အေဖၾကီးက
ေခ်ာ့တယ္။ “ေဖေဖ ဒီေန႔ အလုပ္ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းလာလို႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္ပဲ သားကို
ေအာ္ေငါက္မိသြားတယ္။ ေရာ့၊ ဒီမွာ သားလိုခ်င္တဲ့ ေငြတစ္ဆယ္”
သားကေလးလဲ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ အိပ္ယာကေန ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္တယ္။ “အိုး၊
ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ ေဖေဖရာ” အျပံဳးမ်က္ႏွာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအာ္လိုက္တယ္။
ေနာက္ေတာ့ ေခါက္ထားတဲ့ ေငြစကၠဴေလးတစ္ခ်ိဳ႔ကို သူ႔ေခါင္းအံုးေအာက္ကေန
ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။
အေဖၾကီးက သူ႔သားဆီမွာ ေငြတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနျပီးသားဆိုတာ သိသြားေတာ့ ေဒါသေတြက
ထပ္ထြက္လာျပန္တယ္။
ေကာင္ကေလးကေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ေငြေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရတြက္ျပီး သူ႔အေဖကို
ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။
“မင္းဆီမွာ ေငြေတြ ရွိေနျပီးသားကို ဘာလို႔ ထပ္ျပီး လိုခ်င္ေနရတာလဲ” သူ႔အေဖက
ေဒါသသံနဲ႔ အံၾကိတ္ျပီး ေမးတယ္။
“သားမွာ ေငြမေလာက္လို႔ေပါ့၊ ခုေတာ့ ျပည့္ပါျပီ” ေကာင္ကေလးက ျပန္ေျဖတယ္။
“ေဖေဖ၊ ခု သားမွာ ေငြႏွစ္ဆယ္ျပည့္ျပီ။ ေဖေဖ့ဆီက အခ်ိန္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သား ဝယ္လို႔
ရမလားဟင္။ မနက္ျဖန္က်ရင္ ေဖေဖ အိမ္ကို ေစာေစာ ျပန္လာခဲ့ပါေနာ္။ သားေလ၊ ေဖေဖနဲ႔
အတူတူ ညစာ စားခ်င္လို႔ပါ”

ဒီပံုျပင္ေလးကို သင္ခ်စ္ခင္တဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို မွ်ေဝေပးပါ။ ပိုေကာင္းတာက
ေငြႏွစ္ဆယ္တန္တဲ့ သင့္ရဲ႔ အခ်ိန္ တစ္နာရီကို သင္ ခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္
မွ်ေဝေပးလိုက္ပါ။
ဒီပံုျပင္ေလးက အလုပ္တာဝန္ေတြ အျမဲ ဖိစီးျပီး မအားမလပ္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ သိမ္ေမြ႕တဲ့ သတိေပးမႈေလး တစ္ခုပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘဝရဲ႔ အေရးပါတဲ့၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ့ သူေတြအတြက္ ေပးရမဲ့ အဖိုးတန္
အခ်ိန္ေတြ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ထဲကေန ခြ်တ္ေခ်ာ္က်ျပီး ေပ်ာက္ဆံုးမသြားေအာင္
ဂရုစိုက္ရမွာပါ။
တကယ္လို႔မ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔ မနက္ျဖန္လိုမွာ ေသဆံုးသြားျပီ ဆိုပါစို႔။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခုအလုပ္လုပ္ေပးေနတဲ့ ကုမဏီက ရက္မၾကာခင္မွာပဲ တစ္ျခား
လူတစ္ေယာက္ကို အစားထိုး ခန္႔လိုက္မွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ခ်န္ရစ္ ခံခဲ့ရတ့ဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစု နဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ကေတာ့
အစားထိုး မရႏိုင္တဲ့ ဆံုးရွံဳးမႈ အျဖစ္ ခံစားၾကရပါ့မယ္

မိတ္ေဆြေရ ဒီပုံျပင္ေလးကုိမိတ္ေဆြခ်စ္တဲ့
လူကုိေျပာျပျပီး

မိတ္ေဆြခ်စ္တဲ့လူကုိနွစ္ဆယ္တန္အခ်ိန္

ေလးကုိအလကားေပးလုိက္ပါလားေနာ္။


forward mail ကရတာကို ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးတာပါ။

လူ႕ဘ၀ဆိုတာ

ေလာကႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကိစၥအားလံုးက တစ္ခုကိုရရင္ အျခားတစ္ခုကို
ဆံုး႐ႈံးရတာခ်ည္းပဲ။ အခ်စ္က လူကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေပးသလို
ဝမ္းနည္းေၾကကဲြမႈကိုလည္း ေပးတယ္။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျခင္းက လူကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစသလို
စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈေတြကိုလည္း ေပးတယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းက လူကိုဝမ္းသာဂုဏ္ယူေစသလို
႐ႈံးနိမ့္ျခင္းက လူကိုဝမ္းနည္းေစတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာတစ္ခုခုကို ပိုင္ဆိုင္ရတာဟာ
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အလားတူ ဆံုး႐ံႈးသြားခဲ့ရင္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့အဆအတိုင္း ျပန္ခံစားရလိမ့္မယ္။ ဥပမာ- ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ၈မွတ္
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရင္ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ၈မွတ္ ဝမ္းနည္းေၾကကဲြလိမ့္မယ္။
ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။

လူတခ်ဳိ႕က ပစၥည္းဥစၥာကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ က်န္းမာေရး၊ မိသားစု
သို႔မဟုတ္ အခ်စ္ေရးမွာ ဆံုး႐ႈံးသြားၾကတယ္။ လူတခ်ဳိ႕က စီးပြါးေရး၊
ေအာင္ျမင္ေရးမွာ ၃မွတ္ေလ်ာ့ခဲ့ေပမယ့္ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔
ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္မႈမွာ ၃မွတ္တိုးလာခဲ့တယ္။ တခ်ဳိ႕အရာေတြက
မတရားဘူးလို႔ထင္ရေပမယ့္ ေသခ်ာခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ရင္ တရားတာေတြခ်ည္းပါပဲ။

တခ်ဳိ႕က ေငြရွိရင္ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။

ဆင္းရဲသားတစ္ဦးက ေငြရာေက်ာ္ေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရႏိုင္တယ္။ အဲဒီဆင္းရဲသား
သူေဌးျဖစ္ၿပီးေနာက္ တူညီတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေငြေထာင္ေသာင္းသံုးမွ ဒါမွမဟုတ္
သိန္းရာေက်ာ္သံုးမွ သူရႏိုင္ေတာ့မယ္။ အရသာျပင္းျပင္းႀကိဳက္ေလ
အဲဒီပစၥည္းေတြရဲ႕အရသာက ညံ့ေလေလျဖစ္တယ္။ ေငြေၾကးမ်ားေလေလ အဲဒီေငြေတြရဲ႕တန္ဖိုးက
ေသးေလေလျဖစ္တယ္။ ဗိုက္အရမ္းဆာခ်ိန္မွာ ေပါက္စီတစ္လံုးရဲ႕ အရသာက
အရမ္းခ်ဳိၿမိန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေပါက္စီငါးလံုးစားၿပီးေနာက္ ေပါက္စီရဲ႕
ခ်ဳိၿမိန္တဲ့အရသာကို သင္ခံစားမိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။

ေငြမ်ားေလ သူခိုးဓျမရန္ကိုေၾကာက္ေလ၊ အိမ္ႀကီးေလ
ထိန္းသိမ္းလွဲက်င္းရမွာေၾကာက္ေလ၊ မ်ားမ်ားစားတဲ့လူက ဝမွာေၾကာက္တယ္။
ေကာင္းေကာင္းစားရတဲ့လူက ေသမွာေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေခတ္ ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြက
ဟင္းသီးဟင္းရြက္၊ သစ္သီးဝလံေတြ စားၾကတယ္။ ပဲ၊ ေျပာင္း၊ ဂ်ံဳေတြကို
အဓိကထားစားၾကတယ္။ အဲဒီအစားအစာေတြ အားလံုးက ဆင္းရဲတုန္းက စားခဲ့တဲ့အစာ ဒါမွမဟုတ္
တိရစာၦန္ေတြကို ေကြၽးတဲ့အစာေတြ မဟုတ္ပါလား?

အားလံုးသိၿပီျဖစ္တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။

ေျမေခြးတစ္ေကာင္ဟာ ၿခံစည္းရိုးထဲက စပ်စ္သီးကိုေတြ႔ေတာ့ အရမ္းစားခ်င္ခဲ့တယ္။
အပင္ထက္က စပ်စ္သီးေတြရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေျမေခြးဟာ ၿခံထဲဝင္ဖို႔
ဝင္ေပါက္ကိုလိုက္ရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး စည္းရိုးနားက ဝင္ေပါက္တစ္ခုကို
သူေတြ႔ခဲ့တယ္။ ဝင္ေပါက္ကေသးေနလို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဝင္မရခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ေျမေခြးက
ဝင္ေပါက္ေသးေသးေလးထဲ ဝင္ရဖို႔ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ေသးငယ္သြားေအာင္
စည္းရိုးအျပင္မွာ(၆)ရက္ၾကာ အဆာငတ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမေခြးဟာ
ၿခံထဲဝင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး စပ်စ္သီးေတြကို အားရပါးရ စားသံုးခဲ့တယ္။ စားၿပီးမွ
ျပည့္တင္းေနတဲ့ခႏၶာနဲ႔ ၿခံအျပင္ထြက္ဖို႔ မရမွန္းသိေတာ့ ေျမေခြးဟာ (၆)ရက္ၾကာ
အဆာငတ္ခံျပန္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးရကိန္းက အတူတူပဲလို႔ ေျပာရျခင္းျဖစ္တယ္။

ေခ်ာင္းအထက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္တစ္ေကာင္နဲ႔
ေခ်ာင္းေအာက္ပိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေရေသာက္ေနတဲ့ ရွဥ့္က ဘာမွမျခားနားဘူး။
ရွဥ့္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေရဘယ္ေလာက္ဆန္႔မလဲ? ေရပိုေသာက္တဲ့သူက
ဗိုက္ကားၿပီး ေသရံုကလဲြလို႔ ဘာျဖစ္ႏိုင္ဦးမလဲ?

ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို ကုိယ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ့္အတြက္က
တစ္ေန႔ထမင္းသံုးနပ္နဲ႔ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပါပဲ။ ကုတင္အလံုးတစ္ရာ
ပိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညအိပ္ရင္ ကုတင္တစ္လံုးပဲ သင္အိပ္ႏိုင္မယ္။
ဖိနပ္အရံတစ္ေထာင္ ပိုင္ထားတယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ႀကိမ္မွာ ဖိနပ္တစ္ရံပဲ
သင္စီးလို႔ရမယ္။ ဟင္းအပဲြရာေက်ာ္ကို သင္မွာႏိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္
သင္ဘယ္ေလာက္စားႏိုင္မလဲ? အလြန္ဆံုး အစာအိမ္တစ္ခုပဲ သင္ထည့္ႏိုင္မွာ မဟုတ္လား?

လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။ လူ႔ေလာကထဲ
ေရာက္လာသူေတြအားလံုးမွာ ဥစၥာ၊ ရာထူးေတြသာ အနိမ့္အျမင့္ဆိုၿပီး
အဆင့္အတန္းခဲြထားၾကမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုေတာ့
အနိမ့္အျမင့္ခဲြျခားလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ေငြရွိတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက
ပိုရႈပ္ေထြးမယ္။ ဆင္းရဲတဲ့လူရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ပိုရိုးရွင္းမယ္။ ဒီေလာက္ေလးပဲ
ကြာျခားပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာ ေယာက္်ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမ
သံုးေလးေယာက္ပိုင္ဆိုင္သူက တစ္ေယာက္တည္းပိုင္ဆိုင္သူေလာက္
ရိုးရွင္းေပ်ာ္ရႊင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

သင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္မွာ ဝမ္းနည္းျခင္းက တစ္ေနရာမွာ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနလိမ့္မယ္။
ဝမ္းနည္းေၾကကဲြျခင္းရဲ႕ေနာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းက ထပ္ၾကပ္မခြါလိုက္လို႔ေနတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ အရာရာတိုင္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံဝင္ခြင္က် ဒြန္တဲြေနတယ္ဆိုတာကို
သင္သတိျပဳမိလိမ့္မယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တာ ဝမ္းနည္းတာ၊ ပိုင္ဆိုင္တာ ဆံုးရႈံးတာ၊
ေကာင္းတာ ဆိုးတာ၊ တိုးတာ ေလွ်ာ့တာ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက တူညီေနပါလိမ့္မယ္။

တခ်ဳိ႕လူက အခ်ိန္ေစာၿပီး ရယူပိုင္ဆိုင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေနာက္က်မွ
ရယူပိုင္ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ႕က အခ်ိန္ေစာၿပီး လက္လႊတ္ဆံုးရႈံးရတယ္။ တခ်ဳိ႕က
ေနာက္က်မွ ဆံုးရႈံးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ကိန္းက အတူတူပဲျဖစ္တယ္။
ရယူပိုင္ဆိုင္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေလာက္ ဆံုးရႈံးခ်ိန္မွာ
ဝမ္းနည္းရမွာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေသဆံုးခ်ိန္မွာ လူတိုင္း၊ အရာတိုင္းက
တူညီသြားပါတယ္။ ေသဆံုးျခင္းက အရာအားလံုးကို တရားမွ်မွ် ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ေသဆံုးျခင္းမွာ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ခဲြမထားပါဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့လူက
သက္ေတာင့္သက္သာေသရၿပီး ဆင္းရဲသူက နာက်င္ခံစားၿပီး ေသမွာမဟုတ္ပါဘူး။

လူတခ်ဳိ႕က (၁ဝ)မွတ္အျပည့္ရတယ္။ သူေသဆံုးထြက္ခြါခ်ိန္မွာ (၁ဝ)မွတ္အျပည့္
ဆံုးရႈံးရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ လံုးဝတရားပါတယ္။

လူတခ်ဳိ႕က (၃)မွတ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က (၇)မွတ္ရတယ္။
(၃)မွတ္ရသူက (၃)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၇)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
(၇)မွတ္ရသူက (၇)မွတ္ေသာဥစၥာကိုရၿပီး (၃)မွတ္ေသာက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရမယ္။
တခ်ဳိ႕က အရင္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ေနာက္က်မွရတယ္။ တခ်ဳိ႕က လံုးဝမရဘူး။

အရင္ရသူက အရင္ဆံုး႐ႈံးမယ္။ ေနာက္က်ရသူက ေနာက္မွဆံုး႐ႈံးမယ္။ လံုးဝမရသူက
ဆံုး႐ံႈးေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ဘာအၿငိဳးအေတးမွ
မထားနဲ႔။ သူမွန္တယ္၊ ငါမွားတယ္၊ သူညံ့တယ္၊ ငါေတာ္တယ္နဲ႔
တြယ္ကပ္တြက္ခ်က္မေနပါနဲ႔။ လူဘဝဆိုတာကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကည့္ဖို႔ပါပဲ။


ဦးဇင္းေလး ပို႕ေပးတာကိုျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးတာပါ

ျမင့္ျမတ္ေသာဘ၀ေနနည္း

ၿမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူၿဖစ္ပါ။
နိမ့္သူေတြထဲမွာ ၿမင့္သူၿဖစ္ပါ။
မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါ။
ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာ မေပ်ာ္ပါနဲ့။

မိမိဖတ္ဖူးထားတဲ့
ဘုရားရွင္လက္ထက္က အရွင္ပိယဥၹဟေထရ္ ရဲ့ ခ်စ္စရာ၊အတုယူစရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ေနနည္းေလးေတြပါ။ အရွင္ဟာ လိစၦ၀ီမင္းမ်ဳိးက ေပါက္ဖြားလာခဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ စစ္တုိက္တာ အလြန္၀ါသနာသန္ခဲ့သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လုိ့ သူရဲ့ ဘ၀မွာေတာ့ စစ္ပဲြတုိင္းကုိ ေအာင္နုိင္သူႀကီးတစ္ေယာက္ၿဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ၀ါသနာအရင္းခံရင္ေတာ့ ေအာင္ၿမင္မွဳရရွိတာ မ်ားပါတယ္။ ႀကဳိးစားအားထုပ္မွဳေလးပဲ ေရာထဲ့ေပးလုိက္ရုံပါ။ အရွင့္ဘ၀ရဲ့ ေန့တစ္ေန့မွာေတာ့ ဘုရားရွင္နဲ့ေတြ ့ဆုံခဲ့လုိ ့ ရဟန္း၀တ္ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ အရွင့္အတြက္လည္းလာၿခင္းေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလာကမွာ လူရယ္လုိ ့ၿဖစ္လာရင္ အားလုံးအတြက္ မဟုတ္ေတာင္မွ မိမိရဲ ့မိသားစု၊ မိမိရဲ့ ဆုိင္ရာ ဆုိင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ေလး အတြက္ေတာ့ မိမိဟာ အပုိ၊အရုွပ္ထုပ္ မဟုတ္ဘဲနဲ ့ ေကာင္းက်ဳိးၿပဳနုိင္မယ့္လာၿခင္းေကာင္း သူတစ္ေယာက္ ၿဖစ္ေအာင္ႀကဳိးစားဖုိ ့လည္းလုိပါတယ္။ အရွင္ဟာ ၀ိပသနာတရားကို ႀကဳိးစားအားထုပ္လုိ ့ ရဟႏၱာ ၿဖစ္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါက အရွင့္ရဲ့ ဘ၀သမုိင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ခပ္တုိတုိေလးပါ။ အခုေၿပာခ်င္တာက အရွင့္ရဲ့ ဘ၀ ေနနည္း ေလးေတြ အေႀကာင္းပါ။ ၿမင့္သူေတြထဲမွာ နိမ့္သူၿဖစ္ပါတဲ့။ ေလာကမွာဘ၀င္ ၿမင့္ႀကသူေတြ မာနႀကီးသူေတြ စသၿဖင့္ မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ၿမင့္ေနႀကတဲ့ သူေတြထဲမွာ မိမိက ဘ၀င္မၿမင့္ မာနမႀကီးဘဲ နိမ့္ခ်တဲ့ စိတ္ထားနဲ ေနရမွာပါ။ စပါးႏွံလို အႏွစ္ရွိေလနိမ့္ေလၿဖစ္ရမွာပါ။ နိမ့္သူေတြထဲမွာေတာ့ ၿမင့္သူၿဖစ္ေအာင္ ေနရမယ္တဲ့။ ေလာကမွာ ပ်င္းလုိ ့ ႀကဳိးစားအားထုပ္မွဳ မရွိလုိိိ ့ စိတ္ဓာတ္ မေကာင္းလုိ ့ နိမ့္ႀကသူေတြ ထဲမွာေတာ့ မိမိက ႀကဳိးစား အားထုပ္မွဳစိတ္ဓာတ္ၿမင့္ ၿမတ္ေအာင္ လုပ္ယူၿပီး စိတ္ထားၿမင့္ၿမတ္သူ၊ သေဘားထားႀကီးသူ အၿဖစ္ ၿမင့္ၿမတ္ေသာ ဘ၀ပုိင္ရွင္ ၿဖစ္ေအာင္ ႀကဳိးစားရမွာပါ။ မေနသူေတြထဲမွာ ေနပါတဲ့။ ေကာင္းေသာေနနည္း၊ အရိယာသူေတာ္စဥ္တုိ ့ရဲ့ ေနနည္းေတြနဲ ့ မေနသူေတြထဲမွာေတာ့ မိမိက ေကာင္းတာေတြနဲ ့ ပဲေနသူ၊ မေကာင္းတာေတြကို အတက္နုိင္ဆုံးႀကဳိးစား ေရွာင္ႀကဥ္ၿပီးေနသူ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆုံးအမ ႀသ၀ါဒအတုိင္း ေနနုိင္သူ ၿဖစ္ေအာင္ ေနရမွာပါ။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခုက ေပ်ာ္သူေတြထဲမွာေတာ့ မေပ်ာ္ပါနဲ ့တဲ့။ အပူေပ်ာ္ၿဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အာရုံေတြနဲ ့ ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ
မိမိပါလုိက္ၿပီး မေပ်ာ္မိဘုိ ့ပါ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလာကီ၊ေလာကုတၱရာႏွစ္ၿဖာ ဘာအက်ဳိးမွ မိမိအတြက္ မၿဖစ္ေစတဲ့
အေပ်ာ္ေတြနဲ ့ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြအကုန္ခံၿပီး အကန္းေပ်ာ္၊ ေပ်ာ္ေနႀကတာပါ။ ေပ်ာ္စရာ အာရုံေတြ မ်ားလြန္းတဲ့ ေခတ္ႀကီး
မွာ အေပ်ာ္ေတြနဲ ့ႀကီး ဘ၀ကုိ နိဂုံးမခ်ဳပ္မိဘုိ ့ လုိပါတယ္။ လူ ့ဘ၀ အခ်ိန္ခပ္တုိတုိေလးမွာ တရားနဲ ့ေပ်ာ္ဘူးသူၿဖစ္ေအာင္
ေတာ့ ႀကဳိးစားႀကရမွာပါ။ အရွင့္မိန္ ့ႀကားခဲ့တဲ့ ဘ၀ေနနည္း ေလးေတြနဲ ့သာ အတက္နုိင္ဆုံး ႀကိဳးစား ေနလုိက္မယ္
ဆုိရင္ေတာ့..... www.newmawkun.blogspot.com
# Posted by ေမာ္ကြန္းသစ္ on ဒီဖင္ဘာ 31, 2009 at 1:21pm

စဥ္းစာပါေနာ္

(၁)ကြၽန္ေတာ္တို႔က အစာသာစုေဆာင္းတတ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္နဲ႔ မတူသင့္ဘူး။ ဗိုက္ထဲကအမွ်င္ကိုသာ ေထြးထုတ္တတ္တဲ့ ပင့္ကူလိုလည္း မျဖစ္သင့္ဘူး။ ဝတ္မႈန္ကိုစုပ္ယူ ေက်ညက္ေအာင္ဝါးမ်ဳိၿပီးမွ ေမႊးႀကိဳင္ခ်ဳိၿမိန္တဲ့ ပ်ားရည္အျဖစ္ ျပန္ထုတ္ေပးတဲ့ပ်ားေတြလို က်င့္ႀကံသင့္တယ္။

(၂) ဘယ္လိုအေတြးအေခၚရွိရင္ ဘယ္လိုအျပဳအမႈရွိမယ္။
ဘယ္လိုအျပဳအမႈရွိရင္ ဘယ္လိုအေလ့အထရွိမယ္။
ဘယ္လိုအေလ့အထရွိရင္ ဘယ္လိုအက်င့္စရိုက္ရွိမယ္။
ဘယ္လိုအက်င့္စရိုက္ရွိရင္ ဘယ္လိုကံၾကမၼာရွိမယ္။

(၃) စာအုပ္ေကာင္းဆိုတာ ဆရာ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တူတယ္။ ကိုယ့္ေဘးမွာအစဥ္ရွိၿပီး ကိုယ့္ဘဝကို အသိပညာ၊ ဗဟုသုတေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေစတယ္။ မေကာင္းတဲ့စာအုပ္က ကိုယ့္အေပၚမေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ကိုယ့္အက်င့္၊ ကိုယ့္စရိုက္ကို ပ်က္ျပားေစၿပီး ေမွးမွိန္တဲ့ဘဝလမ္းဆီ တြန္းပို႔ေပးတယ္။

(၄) စင္ေပၚ(၃)မိနစ္အတြက္ စင္ေအာက္မွာ(၁ဝ)ႏွစ္ က်င့္ရတယ္။ အဲဒီေအာင္ျမင္မႈက ႀကိဳးစားမႈရဲ႕ရလဒ္ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုႀကိဳးစားေအာင္ျမင္တဲ့လူကို ကုိယ့္ရဲ႕ဝမ္းသာမႈေတြ ေပးသင့္တယ္။

(၅) "သတင္းေကာင္းက အိမ္ထဲေအာင္းေနခ်ိန္၊ အတင္းက ကမာၻပတ္ၿပီးေနၿပီ"
ထိခိုက္မႈေတြထဲမွာ အတင္းစကားနဲ႔ ထိခိုက္တာေလာက္ နာက်င္တာမရွိဘူး။ ကိုယ့္ပါးစပ္မဟခင္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ပါ။ ပါးစပ္ကထြက္မယ့္စကားေတြ ဦးေႏွာက္ကိုအရင္ျဖတ္ပါေစ။

(၆) "ေတာင္ေတြကို ေရြ႕လ်ားဖို႔လြယ္ေပမယ့္ အက်င့္စရိုက္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ခက္ခဲတယ္"
မေကာင္းတဲ့အက်င့္ကို ေမြးျမဴမိၿပီးရင္ ျပဳျပင္ဖို႔ ခက္သြားတတ္တယ္။ ခက္တယ္ဆိုတာကလည္း လူေတြက ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္မျမင္တတ္ၾကလို႔ပါပဲ။

(၇) "ကိုယ့္အတြက္" လို႔ စဥ္းစားမိတာနဲ႔တစ္ၿပိဳက္နက္ တစ္ဖက္လူရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုလည္း ထည့္တြက္သင့္တယ္။ သူ႔အတြက္ ပိုစဥ္းစားေပးသင့္တယ္။ ဒါေတြက ၾကင္နာ၊ ယဥ္ေက်းတဲ့အျပင္ တစ္ဖက္လူကို ေလးစားရာလည္းေရာက္တယ္။ လင္မယားၾကားမွာ ဒါကုိပိုအေလးထားသင့္တယ္။

(၈) လူ႔ဘဝမွာ ေနသာရက္၊ မိုးအံု႔ရက္ေတြရွိတယ္။ ေနသာတယ္ဆိုတိုင္း အၿမဲတမ္းေနသာေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလ မိုးႀကီးေလႀကီးလည္း က်တတ္တယ္။ မိုးမိသြားတဲ့လူကို လက္ညိႇဳးထိုး ဟားတိုက္မရယ္ပါနဲ႔။ ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ သူ႔ကိုအကာအကြယ္ေပးလိုက္ပါ။

(၉) စကား၊ စာလံုးေတြက စာအုပ္အျဖစ္ ပံုႏွိပ္ၿပီးရင္ အေသျဖစ္သြားၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ လူ႔ဦးေႏွာက္က ရွင္ေနေသးတယ္။ ေသေနတဲ့ စကား၊ စာလံုး၊ နည္းလမ္းေတြကို ရွင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ဦးေႏွာက္ထဲ သြတ္သြင္းပါ။

(၁ဝ) ေအာင္ျမင္လိုစိတ္၊ ႀကီးပြားလိုတဲ့ဆႏၵေတြက ကူးစက္ႏိုင္တယ္။ အဲဒါေတြကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္၊ ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္မွာ ကူးစက္ထားပါေစ။ အဲဒါေတြက ကိုယ္သြားရာလမ္းက ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္၊ အဖ်က္အဆီးေတြကို ေခ်ဖ်က္ေပးၿပီး ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ကို အေရာက္ပို႔ေပးမယ့္ အရာေတြျဖစ္တယ္။
# Posted by ေအာင္ေက်ာ္ေဇယ်ာမိုးဟိန္းထြန္း on January 6, 2010 at 5:10pm

src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXy43jqs8-pN1X7rSP4COP1oNuYol8kjwuvWWqR6CKDeddYyDECiWgQGs-7mcIZ6lHaWP6wd7EA9pzosvVMGwMkjDNxqGvzP30vzfG4vmMIYcS6NEB7-Zr3rnPD7OUNJDmYV7jrLO4icY/s320/Img00021.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423606649407529266" />


But he suffers and there’s no compassion till this sweet being slowly dies in its own blood




Is it necessary to mention that the dolphin calderon, like all the other species of dolphins, it’s near instinction and they get near men to play and interact. In a way of PURE friendship
In this big celebration, nothing is missing for the fun. Everyone is participating in one way or the other, killing or looking at the cruelty “supporting like a spectator”
This happens every year in Feroe iland in Denmark . In this slaughter the main participants are young teens. WHY?
To show that they are adults and mature.
It's because of the cruelty that the human beings (civilised human) kill hundreds of the famous and intelligent Calderon dolphins.
wave.sunami@gmail.com
" Shine "

က်ေနာ္ ဒီပံုေတြကိုေတြ႔ေတာ့ သိပ္ခံစားရတယ္။ အသိဥာဏ္ အႀကီးမားဆံုးလို႔ ေျပာေနတဲ့ လူသားေတြက အသိဥာဏ္အမဲ့ဆံုး အလုပ္ေတြကို လုပ္ေနၾကပါလားလို႔ သံေဝဂ ရမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ အဂၤလိပ္စာ အားနည္းတဲ့လူေတြ (အဲဒီလူေတြထဲမွာ က်ေနာ္လည္း အပါအဝင္) နားလည္ၿပီး ဖတ္လို႔ရေအာင္ တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အမွားပါရင္လည္း ေစတနာအမွားလို႔ နားလည္ေပးပါ။ မွားခဲ့ရင္ တကယ္တတ္တဲ့လူေတြက ထပ္ျပင္ေပးၾကေပါ့။
ဆလိုင္း ဟံသာစန္း

Denmark is a big shame.

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံအတြက္ သိပ္ကို ရွက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္တခုပါ။

The sea is stained in red and it’s not because of the climate effects of nature.

သဘာဝ ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္လို႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး အနီေရာင္ေတြ စြန္းထင္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
လိမၼာၿပီး ဥာဏ္ရွိ ယဥ္ပါးတဲ့ လင္းပိုင္ရာေပါင္းမ်ားစြာကို အသိဥာဏ္ေတြေရာ နည္းပညာေတြပါ တိုးတက္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူသားေတြက ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္လိုက္လို႔ သူတို႔ရဲ႕ေသြးေတြနဲ႔ ပင္လယ္ျပင္ႀကီး နီေစြးေနတာပါ။
ဒီလိုမ်ဳိး အျဖစ္အပ်က္က ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ဖဲဖိုးကၽြန္းမွာ ႏွစ္စဥ္ျဖစ္ေနက်ပါ။ ဒီလိုမ်ဳိး လင္းပိုင္ေတြကို သတ္တဲ့ပဲြမွာ လူငယ္အဖဲြ႔ေတြက အဓိကပါဝင္လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ အရြယ္ေရာက္ေၾကာင္းကို ျပသဖို႔ အတြက္ လင္းပိုင္ေတြကို သတ္ျပဖို႔ လိုအပ္တယ္ေလ။
ဒီပဲြႀကီး က်င္းပေနဆဲအခ်ိန္ေတာ့ ဘယ္သူမွ အေပါင္းအသင္းကို သတိရေလ့မရွိဘူး။ လူတိုင္းက ကိုယ္တိုင္သတ္ရင္သတ္ ဒါမွမဟုတ္ တျခားလူနဲ႔ေပါင္းၿပီး သတ္၊ မသတ္ရဲတဲ့လူက သူမ်ားသတ္တာကို ေဘာလံုးပဲြလိုပဲ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ၾကည့္ေလ့ရွိၾကတယ္။
လင္းပိုင္ဆိုတာ လူေတြနဲ႔အတူေနၿပီး ေဆာ့ကစားဖို႔ စိတ္ဝင္စားတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ ေျပာဖို႔ လိုေသးသလားဗ်ာ။
သူတို႔ကို သတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်က္ခ်င္း မေသၾကပါဘူး။ လူေတြက သံမဏိအခၽြန္ႀကီးေတြနဲ႔ တခ်က္ၿပီးတခ်က္ ထိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လင္းပိုင္ေတြဟာ ေမြးကင္းစကေလးေတြငိုတဲ့အသံနဲ႔ ညီးတြားေအာ္ဟစ္ေနၾကတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီကလူေတြဟာ ေဝဒနာခံစားေနတဲ့လင္းပိုင္ကိုေတာ့ အေသသတ္ေလ့မရွိဘဲ သူတို႔ရဲ႕ေသြးရဲရဲေတြၾကားမွာပဲ တျဖည္းျဖည္း ေသေအာင္ ထားလိုက္ၾကတယ္။
ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ။ ဒီေမးလ္ကို ဖတ္႐ုံဘဲ မလုပ္ပါနဲ႔ သနားစရာ အျပစ္မဲ့တဲ့ တိရိ စၦာန္ေတြကို သတ္ေနတဲ့ျဖစ္ရပ္ႀကီး ေေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ တိရိစၦာန္အခြင့္အေရး ကာကြယ္တဲ့ အဖဲြ႔ထိေရာက္သြားေအာင္ ဒီေမးလ္ကို ဆက္ျဖန္႔ေဝေပးၾကပါ။
ကမၻာဟာ မင္းရဲ႕အိမ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဂရုစိုက္ပါ။ ေစာင့္ေရွာက္ပါ။

Please type your name and forward to as many people as possible. Sign and send on – this is serious.....
Sign Against this cruelty:



တကယ္ေတာ့ လူသားေတြဟာ အသိဥာဏ္ အႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့အတြက္ အသိဥာဏ္နည္းပါးတဲ့ သတၱဝါေတြကို ေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို အႏၱရာယ္မေပးဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတဲ့သတၱဝါကို ဘာသာတရား အဆံုးအမအရ၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာ အဆံုးအမအရ မသတ္ျဖတ္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အသားဆိပ္ရင္ နာတတ္သလို သူ႔အသားဆိပ္ရင္လည္း နာမယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္စရာ မလိုပါဘူး။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာ အဆင့္ျမင့္တဲ့လူသားေတြ ထားအပ္တဲ့တရားပါ။
ထားေကာင္းပါတယ္။ ထားသင့္ပါတယ္။
တကယ္လို႔သာ ဒီေနရာမွာ လင္းပိုင္ေတြမဟုတ္ဘဲ လူသားစား ငမန္းေတြသာဆို ဒီလူေတြ ဒီလိုလုပ္ရဲပါ့မလား။ စဥ္းစားစရာပါေနာ္။ ေတြးၾကည့္တတ္ဖို႔ပါ။ သူ႔အလွည့္က်ေတာ့ အေသအေၾကလုပ္ ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ နာမွာေၾကာက္ ေသမွာေၾကာက္တဲ့ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ စိတ္မ်ဳိး မေမြးၾကပါနဲ႔။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားၿပီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ လူသား ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေျပာရရင္ ဒီဓာတ္ပံုထဲက လူေတြလို မရက္စက္ၾကပါနဲ႔။
ကမၻာေျမဟာ မင္းရဲ႕အိမ္ပါ သူငယ္ခ်င္း။ ကမၻာေျမကို ဖ်က္ဆီးျခင္းဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖ်က္ဆီးျခင္းပါပဲ။
ေနာက္ၿပီး ဒီလို အဓိပါယ္မရွိတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိးေတြ ရပ္တန္႔သြားဖို႔ တေထာင့္တေနရာက ႀကိဳးစားေပးလိုက္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္။ မလုပ္ရင္ ဘာမွ မလုပ္ပါနဲ႔။ လုပ္ရင္ အဓိပါယ္ရွိတဲ့ အုလုပ္ကို လုပ္ပါ။
အားလံုးပဲ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားတတ္ၾကပါေစ
ဆလိုင္း ဟံသာစန္း

Take care of the world, it is your home!
Assine contra essa crueldade:

ဦးဇင္းေလး ပို႕ေပးတာကို ျပန္လည္မ်ွေ၀ေပးတာပါ။

နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ ၉-ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ-ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၀၉

ထိုင္းႏိုင္ငံ ရေနာင္းၿမိဳ႔ဟာ ငါးလုပ္ငန္းနဲ႔ နံမည္ေက်ာ္တဲ့ ၿမိဳ႔တၿမိဳ႔ျဖစ္ၿပီး ငါး၊ ပုဇြန္္၊ ကင္းမံုေတြကို ႏိုင္ငံျခား ပို႔ကုန္ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ငါးပုဇြန္စက္ရံုမ်ားစြာရွိတဲ့ ၿမိဳ႔လည္းျဖစ္ပါတယ္။
ရေနာင္းၿမိဳ႔မွာ ဂ်ပန္၊ ကိုးရီးယားႏိုင္ငံေတြကလာၿပီး ထိုင္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔ ဖက္စပ္တည္ေထာင္ ထားတဲ့ ငါးပုဇြန္ စက္ရံုေတြရွိၿပီး အဲ့ဒီငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြမွာ စံခ်ိန္မွီ ႏိုင္ငံျခားပို႔ကုန္ ငါး၊ ပုဇြန္ေတြျဖစ္ေအာင္ ပုဇြန္ ေတြကို ေခါင္းခ်ဳိး၊ အခြံခြၽတ္၊ ေက်ာခြဲ၊ သန္႔စင္၊ ငါးေတြကို အညစ္အေၾကးထုတ္၊ ျဖတ္ေတာက္၊ ခ်ိန္တြယ္၊ ထုပ္ပိုးရတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေန႔စားလရွင္းလုပ္ကိုင္ ေနၾကတာက ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြမ်ားပါတယ္။
ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေလးေတြဟာ လူမ်ဳိးမတူ၊ ဘာသာစကား မတူတဲ့ ထိုင္းအလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ လက္ေအာက္မွာ အစစအရာရာ သတိရွိရွိနဲ႔ ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရ တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဆိုရင္ အထင္အျမင္ ေသးတတ္ၾက၊ အႏိုင္က်င့္္ ႏွိပ္စက္ခ်င္ၾကတဲ့ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြကလည္း သူတို႔အလုပ္လုပ္တဲ့ ငါးပုဇြန္စက္ ရံုေတြထဲမွာလည္း ရွိေနၾကတာပါ။
ငါးပုဇြန္စက္ရံုထဲက ထိုင္းအလုပ္သမား ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔ဟာ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကို အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ မွာ၊ လုပ္ငန္းဂြင္ထဲမွာသာမက မိန္းကေလးေတြ စုၿပီးဌားရမ္းေနထိုင္တဲ့ အိမ္ေတြအထိ အိေျႏၵသိကၡာမဲ့ ေအာင္လိုက္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္တာေတြရွိပါတယ္။
“သဘာဝအရ စတာေျပာင္တာကို က်မတို႔ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႔ကိစၥေတြက က်မတို႔ မခံႏိုင္ဘူး။ သူတို႔ ေစာ္ကားကို မခံေတာ့ အလုပ္ထဲမွာ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ဒဏ္ေပးတယ္။ အညစ္အေၾကးထုတ္တာ မစင္ဘူး၊ အခြံခြာၿပီးတဲ့ ပုဇြန္ထဲမွာ ဆံပင္ခ်ည္ေတြ႔တယ္ဆိုၿပီး ေရခဲတံုးႀကီးေတြေပၚမွာ ရပ္ခိုင္းတာ၊ ေရခဲတံုးႀကီး ေတြကို ရြက္ခိုင္းတာေတြလုပ္တယ္” လို႔ ပုဇြန္စက္ရံုတခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ မသန္းေအးက ေျပာပါတယ္။
ဒီလို ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈကို ခံခဲ့ရသူက မသန္းေအးရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ခ်ဳိခ်ဳိဝင္းပါ။ ဒါကို မသန္းေအး မေမ့ႏိုင္သလို သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကို အျပစ္မရွိအျပစ္ရွာၿပီး လူပံုအလယ္မွာ အျပစ္ေပးခဲ့၊ အရွက္ရေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီအလုပ္ သမားေခါင္းေဆာင္ကိုလည္း ဒီေန႔ထက္ထိ သူ မုန္းတီးေနဆဲပဲလို႔ မသန္းေအးက ေျပာပါတယ္။
ထိုင္းအလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္က ခ်ဳိခ်ဳိ႔ကို မတရားအျပစ္ေပးတာကို မသန္းေအးတို႔စက္ရံုက အလုပ္သမားတိုင္းသိ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႔ အၿငိဳအျငင္ခံရမွာကို စိုးလို႔။ အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာမွာကို ေၾကာက္လို႔၊ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာၿပီး သူတို႔ကိုပါ အလုပ္ထုတ္ပစ္မွာကို စိုးရိမ္လို႔ သူတို႔ ဘယ္သူကိုမွ မတိုင္ရဲ၊ မေျပာရဲၾကဘူးလို႔ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြက ေျပာၾကပါတယ္။
ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ သူတို႔ရဲ႔ တဝမ္းစား တခါးဝတ္ အတြက္သာမက သူတို႔ရဲ႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ပါ တဖက္တလမ္းကေန ပုခံုးထမ္းေနၾကရတာမို႔ အလုပ္ သမားေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အလုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္၊ အလုပ္မျပဳတ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ၾက ပါတယ္။
“ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြအေပၚ ဒီလိုလုပ္တာ မတရားမွန္းသိေပမယ့္ ဒီမွာက ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ကူညီတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ၊ ေျပာလို႔ တိုင္လို႔ရတဲ့ ေနရာေတြ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔ ထိပ္တိုက္မတိုးေအာင္ပဲ သတိထား ေရွာင္ၾကတာ မ်ားတယ္”လို႔ ထိုင္းနဲ႔ကိုးရီးယားပိုင္ စက္ရံုတခုမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေဝေ၀က ေျပာပါတယ္။
ေဝေဝဟာ ေခတ္ပညာတတ္ အမ်ဳိးသမီးငယ္ တေယာက္ပါ။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အၾကပ္အတည္း ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ ပညာေရးကိုရပ္ဆိုင္းၿပီး အစ္မျဖစ္သူ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ရေနာင္းၿမိဳ႔ကို ေရာက္ လာသူပါ။ ေဝေဝ အလုပ္က အေအးခန္းထဲမွာ ပုဇြန္ေတြကို အခြံခြၽတ္၊ ေက်ာခြဲတဲ့ အလုပ္ပါ။ အေအးခန္းႀကီးထဲမွာ တေနကုန္ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ဒီအလုပ္ကို ေဝေဝ သေဘာမက်ပါဘူး။
“ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ညီမ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒီအလုပ္က အေအးခန္းႀကီးေတြထဲမွာ မနက္(၈)နာရီ ကေန ညေန(၈)နာရီအထိ တေနကုန္ မတ္တပ္ရၿပီး လုပ္ရတာ။ ပင္လည္း အရမ္းပင္ပမ္းတယ္။ ေအးလည္း အရမ္း ေအးေတာ့ က်န္းမာေရးလည္း ထိခိုက္ႏိုင္တယ္”လို႔ ေဝေဝ က ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အလုပ္က က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ခြင့္ယူရင္လည္း (၂)ရက္ထက္ပိုၿပီး မရပါဘူး။ ခြင့္ ၃-၄ရက္ ပ်က္လို႔ အလုပ္ထုတ္ခံရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြလည္း ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အလုပ္ လုပ္ဖို႔လာၾက၊ အလုပ္လုပ္မွ ပိုက္ဆံရမယ္။ ပိုက္ဆံရမွ အလုပ္သမားလက္မွတ္ခ၊ အခန္းဌားခ၊ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔၊ မိသားစုကိုေထာက္ပံ့ဖို႔ အဆင္ေျပမယ္ဆိုတာကို သိေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကလည္း အေၾကာင္းမဲ့ အလုပ္ မပ်က္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ လံုေလာက္တဲ့ ခြင့္ရက္ကို သူတို႔ ရခ်င္ၾကပါတယ္။
ေဝေဝကေတာ့ ဒီအလုပ္ကို သူ (၃)ႏွစ္ေလာက္ပဲ လုပ္မယ္။ ၿပီးရင္ ဘန္ေကာက္တက္ၿပီး အဆင္ေျပမယ့္ အလုပ္ တခုုကို ရွာလုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေဝေဝလိုပဲ ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြထဲက အေအးခန္းႀကီးေတြထဲမွာ မလုပ္ခ်င္ပဲ လုပ္ေနၾကသူေတြ၊ အခ်ိန္တိုပဲ လုပ္မယ္၊ အလုပ္သစ္ ရွာမယ္လိုေျပာၿပီး ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြ တရံုၿပီးတရံုေျပာင္း လုပ္ေနၾကသူေတြ ရေနာင္းၿမိဳ႔မွာ အမ်ားႀကီးပါ။ တခ်ဳိ႔ လည္း ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ျမန္မာျပည္ျပန္သြားၿပီးမွ အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ငါးပုဇြန္စက္ရံုေတြထဲ ျပန္ေရာက္လာၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။

# Posted by aung myo on ဒီဖင္ဘာ 30, 2009 at 11:00am

ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါ..

အနတၱလကၡဏသုတ္ (ပါဠိ-ျမန္မာ)