ဖိုးသူေတာ္ေျပာေသာ ပုံျပင္ ( ၆ )

ဒီတစ္ခါ ဖိုးသူေတာ္ႀကီး ေျပာျပတာကေတာ့ " ခ်မ္း " လို႔ေခၚတဲ့နတ္ကေလးတစ္ေကာင္အေၾကာင္းပါ။

နတ္ျဖစ္လ်က္သားနဲ႔ " နတ္တစ္ပါး " လို႔မသုံးႏႈံးဘဲ " နတ္တစ္ေကာင္ " လို႔ ဘာေၾကာင့္ ေျပာရတာလဲ

ဆိုတာေမးစရာရွိပါတယ္။ အဲဒီ " ခ်မ္း " ဆိုတဲ့နတ္က သည့္ျပင္နတ္ေတြလို ေပမီေဒါက္မီ မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္ထပ္ေျပာစရာတစ္ခုရွိတာက အဲဒီ " ခ်မ္း " လို႔ေခၚတဲ့နတ္ကေလးက လူရႈပ္၊ လူေနာက္ကေလး။

အဲေလ......နတ္ရႈပ္ နတ္ေနာက္ကေလး ဆိုပါေတာ့။ သူမ်ားကို ေျပာင္တတ္တယ္၊ ေခ်ာက္တြန္းတတ္

တယ္။ ၿပီးရင္သူ႔ဘာသာသူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ။


ၿဗိတိသွ် အင္ဆိုက္ကလို ပီးဒီးယား စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ " ခ်မ္း " ဆိုတာ မိစာၦေကာင္ အေသးစားတစ္ေကာင္ရဲ႕

နာမည္လို႔ ေဖာ္ျပထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္........ေဟာဒီဖိုးသူေတာ္ႀကီးရဲ႕ပုံျပင္ထဲမွာေတာ့ သူဟာ

မိစာၦေကာင္ေလး မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြကိုလည္း ဒုကၡမေပးတတ္ပါဘူး။ အင္မတန္ ကူညီခ်င္တတ္တဲ့၊

စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ နတ္ကေလးပါ။


တစ္ေန႔ေတာ့ " ခ်မ္း " ဟာဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူေတြကိုကူညီဖို႔ခရီးထြက္လာခဲ့သတဲ့။ လမ္းမွာ ရႊံႏြံအိုင္ထဲ

နစ္ေနတဲ့လွည္းတစ္စီးကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ " ခ်မ္း " ဟာကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ၿပီး အနားကပ္ၾကည့္လိုက္

တယ္။ လွည္းသမားက သနားစရာပါ။ အသက္အရြယ္ကလည္း ႀကီးလွၿပီ။လွည္းကလည္း အိုလွၿပီ။

ႏြားႏွစ္ေကာင္ကလည္း ပိန္ခ်ဳံး ခ်ည့္နဲ႔လို႔။ အရုိးေပၚအေရတင္ ျဖစ္ေနတာကိုး။ ရႊံႏြံထဲမွာလွည္းဘီးက

ပုံေတာင္းထိေအာင္နစ္ေနတယ္။


လွည္းသမား အဘိုးအိုႀကီးကေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေနေလရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕ ျပာမြဲမြဲ

မ်က္၀န္းေတြထဲမွာေတာ့ အရာရာကို လက္ေလွ်ာ့အရႈံးေပးထားတဲ့ အရိပ္ေတြဟာ သၤခ်ိဳင္းတစ္ခုလို တိတ္

တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ေနေပတယ္။


ႏြားႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ သနားစရာေကာင္းပါတယ္။ဘယ္လိုမွရုန္းႏိုင္တဲ့ ခြန္အားမရွိေတာ့တာ ျမင္ရုံနဲ႔

သိသာေနတာကိုး။ ႏြားေတြကရုန္းဖို႔လည္း မႀကိဳးစားပါဘူးေလ။ သည္လိုပဲ လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္နဲ႔။

လွည္းကေရြ႕ကိုမေရြ႕ဘူး။


နတ္ကေလး " ခ်မ္း " ဟာအဲဒီျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီးသိပ္သနားသြားတယ္။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ထိုင္ေန

တဲ့ လွည္းသမား အဘိုးအိုကိုအရမ္းကူညီခ်င္လာတာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ပဲ နတ္ကေလး " ခ်မ္း " ဟာသူ႔ကိုယ္သူ

ႏြားဆိုးႀကီးတစ္ေကာင္ေယာင္ ဖန္ဆင္းလိုက္တယ္။ တကယ့္ အားေကာင္း ေမာင္းသန္ႏြားထြားထြား

က်ိဳင္းက်ိဳင္းႀကီးေပါ႔ေလ။


ၿပီးေတာ့ ... လွည္းသမားႀကီးရဲ႕ အနားတရစ္၀ဲ၀ဲ သြားၿပီးဟိုအရြက္ စားသလို၊ သည္ျမက္စားသလိုနဲ႔

ကိုယ္ဟန္ျပလိုက္တယ္။ လွည္းသမားႀကီးက “ ခ်မ္း ” ကိုလည္း ျမင္ေရာ ၀မ္းသာသြားၿပီး အနားေခ်ာ့

ေခၚတယ္။


" ခ်မ္း " ကလည္း လိုလိုခ်င္ခ်င္ပဲ လွည္းသမားႀကီးရဲ႕နဖားႀကိဳးအထိုးခံလိုက္တာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ လွည္းသမား

ႀကီးဟာ သူရဲ႕ လွည္းက ႏြားတစ္ေကာင္ကို ျဖဳတ္ၿပီး “ခ်မ္း” ကို သူ႔လွည္းမွာတပ္လိုက္ေရာ။ ၿပီးတာနဲ႔ ...

လွည္းေပၚတက္လိုက္ၿပီး " ဟဲ့ ႏြား၊ ဟဲ့ႏြား " ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ႏြံထဲက လြတ္ေအာင္ ရုန္းခိုင္းတယ္။


" ခ်မ္း " လည္း အားရွိသေလာက္ရုန္းတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အားကနည္းနည္းလိုေနတယ္။ ဘီးကလြတ္ကို

မလြတ္ဘူး။ တစ္ဖက္က ႏြားကနည္းနည္းပါးပါးခြန္အားရွိရင္လည္း အေကာင္းသား။ အခုေတာ့ တကယ့္

ႏြားပိန္ႏြားေျခာက္၊ “ခ်မ္း” ရုန္းမွသာ ေဘးက ႏြားက နည္းနည္းပါးပါးလႈပ္တာ။


" ခ်မ္း " ကေတာ့ရုန္းလိုက္ရတာ ေခၽြးဒီးဒီးက်ေနၿပီ။ လွည္းသမားႀကီးကေတာ့ " ဟဲ့ ႏြား၊ ဟဲ့ႏြား " နဲ႔ ႀကိမ္းၿပီး

" ခ်မ္း " ကိုႀကိမ္လုံးနဲ႔ အားရပါးရရုိက္ေတာ့တာပဲ။ “ခ်မ္း” ကလည္း အားရွိသေရြ႕ ရုန္းတာပါပဲ။ " ခ်မ္း " က

အားႀကိဳးမာန္တက္ရုန္းေလ လွည္းသမားႀကီးက " ခ်မ္း " ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔ တရႊမ္းရႊမ္းရုိက္ၿပီး " ဟဲ့ ႏြား၊ ဟဲ့ႏြား၊

ရုန္းလိုက္စမ္း " လို႔ေမာင္းေလေလပဲ။


" ခ်မ္း " ခမ်ာေတာ့ ႀကိမ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေက်ာကို ေကာ့ေနတာပဲ။ သူကေဘးမွာယွဥ္တြဲၿပီး ရုန္းေနတဲ့ ႏြားပိန္

ကေလးကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

" ဟင္း ... ဒင္းက်ေတာ့ သက္သာလိုက္တာ။ သိပ္လည္း မရုန္းဘူး။ တစ္ခ်က္မွလည္း အရုိက္မခံရဘူး "

" ခ်မ္း " ရဲ႕ေက်ာေပၚကိုေတာ့ ႀကိမ္လုံးက တရႊမ္းရႊမ္းက်ေနဆဲပဲ။ " ဟဲ့ ႏြား၊ ရုန္းလိုက္စမ္း၊ ရုန္းလိုက္

စမ္းဟ " လို႔အတင္းရုိက္ႏွက္ေမာင္းႏွင္ခံေနရဆဲပဲ။


ၾကာေတာ့ ..... " ခ်မ္း " စိတ္တိုလာတယ္။ လွည္းသမားႀကီးကိုျပန္ေမာ့ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ...

" ခင္ဗ်ားက အေတာ္မတရားတဲ့ လူပဲဗ်ာ။ က်ဳပ္ကႀကိဳးစားပမ္းစားနဲ႔ ဆြဲေပးေနတာ ခင္ဗ်ား အျမင္ပဲ။

အားစုိက္ေနရတဲ့က်ဳပ္ကိုခ်ည္းပဲရုိက္ေနတယ္။ ဟုိဘက္ကေကာင္ကိုေတာ့ မရုိက္ဘူး။ "


" ခ်မ္း " ရဲ႕စကားကို ၾကားေတာ့ လွည္းသမားႀကီးက ဟုိဘက္ကပိန္ခ်ည့္ခ်ည့္ႏြားကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး

ေခါင္းခါလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ...

" ဟုိဘက္က ေကာင္က အားမရွိဘူးကြ။ အဲဒီေတာ့ ရုိက္ရင္လည္းေသသာသြားမယ္ ... သူကေတာ့ လွည္းကို

ရႊံ႕ထဲက လြတ္ေအာင္ဆြဲႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ မင္းကေတာ့ အားရွိတယ္။ မင္းဆြဲမွလွည္းက ရႊံ႕ထဲက လြတ္မွာ။

အဲဒီေတာ့ မင္းကိုပဲ မ်ားမ်ားရုိက္ၿပီး အတင္းရုန္းခိုင္းရမွာပဲ။ငါ႔ကိုအျပစ္မတင္ပါနဲ႔ကြာ။ ခြန္အားရွိေနတဲ့

မင္းကိုယ္မင္းပဲအျပစ္တင္ပါေတာ့ " လို႔ေျပာၿပီး " ခ်မ္း " ကို ႀကိမ္လုံးနဲ႔ တရႊမ္းရႊမ္း ရုိက္ေတာ့တာပဲ။


အဲဒီမွာတင္ " ခ်မ္း " က .....

" ေၾသာ္....ေလာကရဲ႕ သေဘာကိုက အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ႏိုင္ေလေလမ်ားမ်ားအရုိက္ခံရေလေလပါလား "

လို႔ေရရြတ္ၿပီး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ လစ္ေျပးေရာတဲ့။

ပုံျပင္က....ဒါပါပဲ။


•¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤•