ပြင့္သစ္ဦး

ပြင့္သစ္ႏုပ်ဳိ၊ စိမ္းစိုလွပ

ညတည။

ညအေမွာင္ခ်၊ မျမင္ရလည္း

လေရာင္ၿပိဳးျပက္၊ ခဏထြက္က

လက္ခနဲိမွ်၊ ျမင္ႏိုင္ပါ့

ညေမွာင္တုန္း၌

ရုန္းရုန္းကန္ကန္၊ ႏွလုံးသန္ခဲ့

ဆန္ကာတက္ကာ၊ ေလွာက္ခတ္လာ၍

သန္မာလက္ရုံး၊ ထက္မဆုံးခဲ့

မ်က္လုံးအျမင္၊ မ်က္စိရွင္သည္

ညတြင္းစြမ္းစ၊ ခြ်န္ျမျမ။

အေမွာင္ဆုံးည၊ တခဏပင္

ဘ၀တေလွ်ာက္၊ တမိုးေသာက္လိမ့္

ေဆာက္တည္ခဲ့ၾက၊ ဆင္တိုင္းလွ

ဆန္းမည့္ ေခတ္ကာလ။ ။