အမွန္သာၿမဲ၏

မရဏတရားကို

အလွတပါးလို႔ ျမင္လာေအာင္

အေလာင္းတင္ ပန္းရထားနဲ႔

တခမ္းတနား ျပင္ၾက။

အုတ္ဂူမွာ ႏွင္းဆီနီ

သီကုံးထားတဲ့ ပန္းေခြနဲ႔

လြမ္းမေျပ တသသ
တင္မိုး ၁၀၊ ႏိုင္၀င္ဘာ၊ ၁၉၉၉ (ေအာ္စလို) ဗုဒၶဟူးေန႔ နံနက္ခင္း

ဂါရ၀ျပဳၾက။

အေသလွခ်င္ရင္ေတာ့

အေနလွ ဖို႔လိုမယ္။

မေသခင္မွာ

ေျမျပင္က လူသားခ်င္း

မိတ္တသင္း ေပါင္းကလ်ာတို႔

စိတ္ရင္းေကာင္းစြာ အက်ဳိးျပဳမွ

သာဓုသံ သာလိမ့္မယ္။

ေလာဘငမ္းငမ္း

ေဒါသၾကမ္းၾကမ္း

မာနေတြ တန္းလန္းနဲ႔

ရမ္းကားခဲ့သူကို

ပန္းရထားနဲ႔ တင္လို႔

အလွျပင္လို႔ မရေကာင္း

အပုပ္နံ႔ေတြက

အဟုတ္လန္႔ေလာက္ေအာင္

တေထာင္းေထာင္း ထေနမွာပဲ။

အေနေကာင္းမွ

အေသေကာင္း

အေလာင္းလွမွာပါ။

ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ထူ

ကိုယ့္အုတ္ဂူ ကိုယ္သလို႔

ဘယ္မွာ ရႏိုင္ပါ့မလဲ။

ကိုယ္ တကယ္ေကာင္းခဲ့ရင္

ေခါင္းခ်တဲ့အခါ

အေလာင္းမလွမွာ မပူနဲ႔

ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္

အေလာင္းပိုက္ၿပီး

ေက်ာက္တိုင္စိုက္ အေလးျပဳလိမ့္မယ္။

အျမင္မေစာင္းၾကနဲ႔

အရွင္ေကာင္းမွ အေသေကာင္းမွာ။

ေနာက္ေႏွာင္း လူေတြက

အုတ္ဂူေပၚ ပန္းေခြခ်

အေလးျပဳၾကမွာ။

ေမာ္ကြန္းထိုးတယ္ဆိုတာ

ကိုယ္က်ဳိးစြန္႕ အနာခံ

အမွန္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူကိုမွ

ေမာ္ကြန္းထိုးၾကမွာ ဧကန္။

ရာဇ၀င္ သမိုင္း

ေရးခိုင္းတိုင္း ေရးလို႔မရ

ေသခါမွ အလွျပင္ခ်င္လို႔မရ။

ေနမ၀င္မီ

အေသလွဖို႔ ျပင္တတ္မွ

ျမင့္ျမတ္ေပလိမ့္မယ္။

ဂူက စကားမေျပာ

လူက စကားေျပာလိမ့္မယ္။

လူ႕သမိုင္းဟာ

ရိုင္းခ်င္တိုင္း ရိုင္းမရ

ခိုင္းခ်င္တိုင္း ခိုင္းမရတဲ့

နိယာမကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘူး

အမွန္တရားသာလွ်င္ ၿမဲတယ္။

မရဏံ ေမ ဓု၀ံ

ေသျခင္းသာ ၿမဲ၏….တဲ့

ေသတဲ့အခါက်ေတာ့လဲ၊ ေသျခင္းကမၿမဲ

သစၥာသာ ၿမဲတယ္။ ။